С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

кўргани келди. У янги туғилган ўғилча учун сурп кўйлак келти-
риб, чақалоққа узоқ умр ва давлат, Сорага сиҳат-саломатлик тилаб
чиқиб кетди. Лекин бу сафар у бойдан ҳам, унинг «яхшилиги»,
«меҳрибонлиги»дан ҳам оғиз очмади. У ўзини шундай тутдики,
гўё у Сорага бойни таърифлаб гапирган гапларидан хижолатда-ю
бой «шайтон»нинг иғвоси билан уни Сора олдида шарманда қил-
ган. Бу муомаладан бойбибининг «нодонларча» қилган ҳаракати ва
бойнинг «шайтон» васвасасига тушганига Сорада ишонч ҳосил
қилдириб, уни бойни кечиришга ундади. Сора доясиз туғиб, дар-
монсизланиб, оғир кунларни бошидан кечиргандан сўнг тезда
соғайиб қолди: иштаҳаси очилди, еган овқати нуқул сут ва гўшт
бўлаётгандек эди. Жондан ширин ўғли сутига тўяр, ўзининг
гўштига гўшт қўшилиб, заифлашган бадани тўлишар, кучига куч
қўшилиб борар эди.
У ҳар кун чақалоқни кўрпачага ўраб, тоза ва очиқ ҳавога
олиб чиқар эди. Чақалоқ даладаги лолаларни, экинлар атро-
фидаги майсаларни кўриб хушҳол бўлар, уларнинг яқинлашга-
нини сезган чумчуқ ва капалаклар ўтлар ичидан учиб кетарди-
лар. Шоди ҳам она қучоғида худди улар кетидан учадигандек
талпинарди.
Гуллар, лолалар, майсалар ва паррандалар янги туғилган
болага қанчалар завқ багишлашини билиш қийин: у лабларини
ним очиқ ғунчадек очиб куларди.
Меҳрибон она — Сора жондан азиз ўғлига меҳр билан терми-
либ, гулоб аралаш қандни шимгандек, унинг юз ва пешоналари-
дан ўпар, бош бармоги билан чақалоқ оғзининг икки томонидан
юмшоққина сиқиб, унинг кулгисини янада ширин ва янада ором-
бахш қиларди.
Ҳатто Сора ана шундай хурсандлик пайтларида ўғилчасига
атаб қўшиқ ҳам тўқирди:
Шодижонгинам,
Меҳрибонгинам.
Дард кўрмасдан ўс,
Хуррам жонгинам!
Лола ўсибдир,
Сабза унибдир,
Гулдек кулибдир,
Шодижонгинам.
Баҳор насимнн 
Жон дегай олам.
10-4016
145
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Менипг жонимдир 
Шодижон! инам!1