С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ўрнида мен оналик қиламан,— деди Шарифнинг онаси.
Шу вақтгача жим турган Арбоб, бу кейинги сўзни эшитиб
бирдан қизишди:
— Ойшабибини ҳозиргина кўмиб келган эдик,— деди,— бу
иккпнчи Ойшабиби тағин қайси гўрдан чиқиб келди?— кейин
товушини янада баландроқ қилиб деди:— Ўзинг кимсан? Қаер-
дан Ойшабибига нОиб, Гулбибига соҳиб бўлиб чиқдинг? Х,озир
йўқол! Бўлмаса кулингни кўкка совураман,— Имомга қараб: —
Сен танийсанми, бу ким?— деб сўради.
Имом эшикдан бир мўралаб, Арбобга:
— Бу бош яланг, оёқ яланг, кўчаларда гадойчилик қилнб
юрадиган бир саёқ кампирдир, ажаб эмаски, Гулбибини йўлдан
оздириш учун келган бўлса, — деди-да, уйга қараб:
— Қани чиқиб кет! Кўчада бош яланг юрадиган хотин шариат
юзасидан, бегона эрлар сингарн, номусли хотин-қизларга номаҳ-
рамлар. Ҳозир йўқол!— деди.
Имом кейинги сўзини айтганда, ҳассасини кампирга ўқталиб
таҳдид этди.
Шарифнинг онаси учун ортиқ бу уйда қолиш мумкин эмас эди,
чиқиб кетди. Имом уйга кириб шунча жанжаллар билан ҳам ўз
вазиятини бузмасдан деворга суяниб дам шифтга, дам ерга боқиб
ўтирган Гулбибишшг қўлндан судраб чиқарди, кўчада ҳам ўз
ихтиёри билан юрмак истамаган Гулбибини пмом судрар, Арбоб
Камол турткилар эди...
93
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

XXVIII
ЯСАМА КАСАЛ
Кеча жуда қоронғи, кўкнинг юзини қалин қора булут қоплаб
олган эди, ўткинчи булутлар орасидан унда-мунда кўринадиган
якка-ярим юлдузлардан, ҳавонинг қаттиқ гулдураши остида
ора-сира чақиладиган чақмоқлардан бошқа ёруғлик аломати кў-
ринмас эди, ўқтик-ўқтин бир шувиллаб ёгадиган ёмғир ерни
снрганчиқ, лой қилган эди.