Ронда Берннинг "Ҳаётнинг энг буюк сири"

21-СЕҲРЛИ КУЧ АМАЛИЁТИ
Ажойиб натижалар.
1. 1-Сеҳрли куч амалиётининг 1-3-қадамла- 
рини такрорланг — Сизнинг Ш укроналигингиз 
ҳисоботи: ўзингиз миннатдор бўлган 10 та нарса 
рўйхатини тузинг. Нима учун миннатдор экешли- 
гингизни ёзинг. Рўйхатни қайта ўқинг ва галдаги 
миннатдорликни тугатиб, “Ш укроналик келтира- 
ман, Ш укроналик келтираман, Ш укроналик кел- 
тираман” денг ва имкони борича миннатдорликни 
ҳис қилинг.
2. Кун бошида, сиз учун муҳим бўлган ва сиз 
яхш и натижалар кутаётган учта нарса ёки вази- 
ятни танланг.
3. Учта яхши ниятингизни сананг ва уни худди 
ю з бергандек, ҳар бирини ёзинг.
Ажойиб натиж а у ч у н
сендан миннатдорман!
4. Кунингиз якунида ю з берадиган учта кутил- 
маган воқеа ва аж ойиб натиж ага Ш укроналик
келтиринг. Ажойиб натиж а у ч у н
сендан мин-
натдорман!
5. Ухлашга ётишдан аввал, “Сеҳрли куч то- 
ши”ни қўлингизда сиқинг ва Сеҳрли куч — “Ш ук-

---

роналик келтираман” сўзини кун давомида юз 
берган яхши нарсалар учун айтинг.
Б и зн и н г ҳамма ф ан ва олим лардан к е -
й и н б у олам мўъж изалигича ҳолади; ажо-
йиб, ақл бовар қилм айдиган С еҳр ли куч
биз у ҳақда ўйлагандан ҳам ортиқроқ бў-
л и б қолади.
Томас Карлаил (1795-1881),
ёзувчи ва тарихчи
Етти йил олдин мен биринчи марта Ш укрона 
лик кучи сирини очганимдан кейин, ўз тилакла- 
рим рўйхатини туздим. Бу узун рўйхат эди. Ўша 
пайтда тилакларим рўёбга чиқишига ҳеч қандай 
имконият йўқ эди. Ш унга қарамай, мен ўзим- 
нинг 10 та тилагимни олдим ва ўзим билан ва- 
рақни олиб юрдим. Имконим бўлиши билан мен 
рўйхатни олиб, худди унга эришгандек, ҳар бир 
тилагимга миннатдорликни ҳис қилардим. Би- 
ринчи галда, энг эзгу тилагим ҳақида тинимсиз 
ўйлардим ва тинимсиз Сеҳрли куч сўзларини 
такрорлардим: “Ш укроналик келтираман”. Куни- 
га бир неча мартадан ва у амалга ошганини ҳис 
қилардим. Бирин-кетин рўйхатимдаги тилакла- 
рим амалга оша бошлади ва мен уларни рўйхат- 
дан ўчирдим, янгилари пайдо бўлса киритдим.
Тилакларимнинг рўйхатдаги биринчиси Таи- 
ти ёнидаги Бор-Бора оролига бориш эди. Гўзал 
Бор-Бора оролида бир ҳаф та бўлганимдан кейин 
янада аж ойиб нарса ю з берди. Самолёт бўш эди, 
аммо Таитида йўловчиларга тўлди ва бирданига 
мени табассум, кулги ва бахт ўраб олди.
Парвоз пгу аж ойиб одамлар билан билинмай 
ўтди ва нима учун улар бахтли эканликлари мен-
Я—вШ т -
117

---

га аён бўлди. Улар миннатдор эдилар. Улар ти- 
рик эканликлари, самолёт учун, бир-бири учун, 
учаётган ж ойлари учун, хуллас ҳамма нарса учун 
миннатдор эдилар. М ен улар билан бутун дунё- 
ни айланиб чиқишга тайёр эдим. К ейинроқ ку- 
тилмаганда мен охирги тилагимни эсга олдим, 
Б ор-Бора рўйхатимдаги энг охиргиси эди. ва кўз 
ўнгимда миннатдорлик гавдаланди.
М ен бу воқеани сизларга илҳомлантириш учун