Республика илмий-амалий масофавий онлайн конференцияси

Иккинчи босқич – 1970–1990 йиллар. Компетенция/компетентлик категорияларидан тилни, айниқса иккинчи (она тилидан ташқари) тилни ўрганиш назарияси ва амалиётида, бошқаришда, раҳбарликда, менежментда профессионаллик ва мулоқотни ўрганишда фойдаланила бошланди. Бу пайтда «ижтимоий компетенция/компетентлик» тушунчасининг мазмуни ишлаб чиқилди.
Учинчи босқич –1990 ва кейинги йилларда компетенциявий ёндашув касбий таълимга, умумтаълим фанларига ва бошқа йўналишларда қўлланила бошланди .
Ўзбекистонда дастлаб Биринчи Президентимизнинг 2012 йилда имзоланган чет тилларни ўқитишни такомиллаштириш тўғрисидаги фармонга мувофиқ илк бор компетенциявий ёндашувга асосланган ДТС ишлаб чиқилиб, 2013-2014 ўқув йилидан босқичма-босқич амалиётга жорий этила бошланди.
Компетенция бўлиши учун унинг структураси қандай бўлиши керак? Компетенциянинг структура компонентлари қуйидагилар:
 компетенциянинг номи;
 компетенция типи ва унинг умумий кетма-кетлигидаги ўрни (таянч, фанлараро, фанга оид);
 компетенциялар киритиладиган, реал фаолият кўрсатадиган объектлар доираси;
 компетенциянинг ижтимоий-амалий боғлиқлиги ва аҳамияти (у жамият учун нима сабабдан керак?);
 компетенциянинг шахсга нисбатан аҳамияти (нима сабабдан ўқувчи компетент бўлиши керак?);
 реал объектлар доирасига оид билимлари, кўникмалари ва малакалари;
 мазкур компетенция доирасида ўқувчининг фаолият кўрсатиши учун керак бўладиган минимал тажрибаси (ўқитиш босқичлари бўйича);
 индикаторлар – ўқувчи компетентлиги (ўқитиш босқичлари бўйича) даражасини аниқлаш учун ўқув ва назорат-баҳолаш топшириқлари намуналари, мисоллари.
Компетентлик – компетенцияларни қўллай олишда инсон эга бўлиши керак бўлган минимал тажрибага эга бўлишдир. Буни ўқувчининг тайёргарлигига қўйиладиган талабларни шакллантиришда, ўқув жараёни ва дарсликларни лойиҳалашда эсдан чиқармаслик керак.
Таълимда компетенцияларнинг асосий функциялари қуйидагилар:
- ёш авлодни кундалик ҳаётга тайёрлаш бўйича ижтимоий талабнинг акс этиши;
- билим, кўникма ва малакаларини ҳамда фаолият усулларини комплекс ҳолда мақсадли қўллаши учун атроф-муҳитдан реал объектларни кўрсатиши;
- турли ўқув предметлари ва таълим соҳалари мазмунининг таркибий қисми бўлиши;
- конкрет масалаларни ечишда назарий билимларни амалиётда фойдаланиш билан боғлаши
Баъзи компетенциялар бошқаларига нисбатан умумий ёки аҳамиятлироқ бўлади. Шунга кўра уларни учта даражага бўлиш мумкин:
1) таянч компетенциялар – таълим мазмунининг умумий (метапредмет) қисмига тегишли;
2) умумпредмет компетенциялари –маълум доирага кирувчи ўқув предметлари ва таълим соҳаларига тегишли;
3) предметга оид компетенциялар – олдинги икки компетенцияларга нисбатан хусусий ҳисобланиб, ўқув предмети доирасида шакллантирилади.

Таянч компетенциялар ҳар сафар таълимнинг маълум бир босқичи ва белгиланган ўқув предмети учун аниқлаштирилади. Улар тўплам, меъёрий ҳужжатлар, ўқув ва методик адабиётлар, шунингдек, ўқувчиларнинг тайёргарлигини, шу билан бирга, уларнинг ижодий тайёргарлиги даражасини баҳолайдиган ҳужжатларни лойиҳалаш ва ёритиш учун характерловчи тўпламни белгилайди.