Reja: Kirish: Asosiy qsim

Hujumchining sekin harakatdagi harakati.
Bu ketma-ketlik nafaqat to'g'ri muvofiqlashtirish uchun kerak - qo'llar va oyoqlarning o'zaro ta'siri. O'ng qo'l bilan ko'proq baquvvat (surishda) silkinish o'yinchi tanasining butun o'ng tomonini tezroq tortib oladi. Shunday qilib, o'ng oyoq chap oyog'iga teng yukni oladi, qachonki o'rnatilayotganda, oldinga siljiydi. Oyoqlarga yukni teng taqsimlamaslik shikastlanishga olib kelishi mumkin.
Chap oyog'ini oldinga (o'ng qo'l bilan urishda) yuborib, sakrashni bajaradigan voleybolchilar bor. Ikkala oyog'iga yukni teng taqsimlash uchun ular sakrab tushishadi va shu sababli ular o'ng oyoqlari bilan chap oyoqdan oldinga o'tishga muvaffaq bo'lishadi. Tashqi tomondan, bu "o'ralgan oyoqlar" taassurotini qoldiradi. Agar o'yinchi zarbaga kirishda mustahkam mahorat va ishonchga ega bo'lmasa, bu harakatlar ayniqsa xavflidir. Bunday voleybolchi hujumkor zarbalarni barqaror va muvaffaqiyatli bajara olmaydi.
Oxirgi bosqichda (sakrash) sakrash balandligida oqilona o'lchovga rioya qilish kerak, bu faqat sakrashni oshirish uchun vosita ekanligini va o'z-o'zidan maqsad emasligini yodda tutish kerak. Parvoz (sakrash) bosqichida qo'llar orqaga tortiladi. Bu tanani oldinga siljitish bilan yordam beradi. Oyoqlar o'rnatilganda, qo'llar tabiiy ravishda dumaloq harakatda tanani yuqoriga "tortadi". Ba'zan tovonga itarishdan oldin oyoqlarini qo'yish tavsiya etiladi. Bu haqiqat emas. Oyoqlar shunday joylashtiriladi: o'ng birinchi oyoqning tashqi kamariga, chap esa butun oyoqqa. Ikkala oyog'i ham polda yotganga o'xshaydi va bu eng katta qo'llab-quvvatlash maydonini talab qiladi. Uchish tezligi qanchalik katta bo'lsa, oyoqlarning oldinga siljishi qanchalik ko'p bo'lsa, o'ng oyoqni o'rnatishda etakchilik va o'ngga umumiy burilish kuchayadi. Sakrash va yugurish inertsiyasini o'chirgach, o'yinchi oyoqlari bilan baquvvat ravishda itaradi.
Aytilganlarning barchasidan xulosa qilish kerakki, urishning asosiy asosiy komponenti oxirgi qadam, ya'ni sakrashdir. O'yin muhitiga qarab qadamlar soni har qanday bo'lishi mumkin. Biroq, tez-tez yugurish ishlatiladi. Yugurishning boshlanishini aniqlash juda muhim, uning o'z vaqtida bajarilishi to'pga to'g'ri vaqtda erishish imkonini beradi. Yugurishdagi har qanday to'xtash qo'pol xato bo'lib, sakrash sifatini pasaytiradi va to'pni qulay holatda kutib olish imkoniyatini kamaytiradi.
Ba'zi o'yinchilar, birinchi qadamni qo'yishdan oldin, o'tayotganni kuzatib, joyida siljiydilar - bu xato emas. Asosiysi, muddatidan oldin oldinga bormaslik va yugurish bilan kechikmaslik. Yugurishning boshlanish vaqti va uning yo'nalishi hujum zarbasi uchun to'pni uzatishning yuqoriga yo'naltirilgan traektoriyasi bilan belgilanadi. Bu vaqtni aniqlash qobiliyatini rivojlantirish uchun takroriy mashqlar kerak. Biz to'p to'p uzatuvchining qo'lidan uzilib qolgan paytda u bilan uchrashish vaqti va joyini aniqlashga harakat qilishimiz kerak.
Shunday qilib, uch bosqichli yugurishda birinchi qadam yugurishning boshlanishini belgilaydi, ikkinchisi harakat yo'nalishini to'g'rilash uchun xizmat qiladi va oxirgi qadam - sakrash - surishdan oldin qolgan masofani engib o'tish uchun kerak. O'yinchining to'pdan uzoqligiga qarab, oxirgi qadam juda kichik bo'lishi yoki 2-3 m yoki undan ko'proqqa yetishi mumkin.
Voleybolda har bir keyingi harakat avvalgisidan eng yaxshi shartlarni olishi kerakligini yodda tutgan holda, yuqoriga qarab harakat boshlanishi bilan qo'llarning tirsaklari cho'tkalardan oldinda bo'lishi kerak. Urilmaydigan qo'l bir oz egilgan elkadan biroz yuqoriroq darajada to'xtatiladi. Agar u pastda qolsa, zarba berishni qiyinlashtiradi. Urgan qo'lning tirsagi qo'lni urish uchun boshlang'ich pozitsiyasiga yetib boradi. Zarba paytida tirsak yana qo'lni bosib o'tadi, buning natijasida zarba beruvchi qo'lning qamchiga o'xshash harakati amalga oshiriladi.