Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Mirzo Ulug‘bek bir piyola bodani to‘ldirib ko‘tarib yubordi-da, bir burda non chaynab, xonani sekin aylana boshladi...

• 
  * *
  

Mirzo Ulug‘bek qalbini chulg‘ab olgan alamli duddan bo‘g‘ilib, xonaning o‘rtasida to‘xtadi. U endigina xonaga qorong‘i tushganini, shiftdagi tuynukchadan quyilib turgan bir hovuchgina nur so‘nib, kaft- dekkina osmonda milt-milt yulduzlar yonganini ko‘rdi.

• 
  Yulduzlar!.. — Mirzo Ulug‘bek ko‘ngli bir xil bo‘lib osmonga tikildi. Yo tavba! U yulduzlarni yaxshi tanimadi. Qorong‘i tuynukda milt-milt etgan qaysi sitora? Dubbi akbarmi yoki boshqa yulduzmi?.. Osmondagi har bir yulduzni nomma-nom biladigan munajjim... unga ne bo‘ldi? Ko‘zining nuri so‘nib qoldimu yo zehni xiralashdimu?
  

Mirzo Ulug‘bek xayoli chuvalib ketayotganini sezib, joyiga borib yonboshladi. Yonboshlashi bilan eshik ochilib, boshlarida dubulg‘a, qo‘llarida yalang‘och qilich, ikki sipoh kirib keldi. Ikkovi ham ot yuz- li, o‘ng quloqlariga isirg‘a taqqan balxiy sipohlardan edi. Sipohlardan keyin surmarang salla o‘ragan zanjiday qop-qora notanish yasovul kirib ta’zim qildi va jimgina eshikka imladi. Mirzo Ulug‘bek zanjisifat
yasovulning betakalluf harakati uyg‘otgan g‘azabni ichiga yutib, egni- ga suvsar po‘stinini tashladi...
Salomxona charog‘on edi. Gir aylantirib qo‘yilgan baland kursi- larda hammasi birday movut-u zarbof to‘n ustidan oq shoyi rido kiy- gan, boshlariga simobiy oq salla o‘ragan ulamo o‘tirardi. Eshikda Mirzo Ulug‘bek ko‘ringanda ulamolardan ba’zilari shosha-pisha o‘rin- laridan turishdi, lekin to‘rda, boshqalardan balandroq kursida tasbeh o‘girib o‘tirganlar, qilich taqqan amirlar hazrat Xomushning qahrli nigohi ostida qayta joylariga cho'kdilar.