Rysunek 10.11 Oświetleniowa dioda mocy LED a, oraz jej charakterystyka 3D – prądowo – napięciowo – temperaturowa b.
Wyznaczenie charakterystyki oporności dynamicznej danego elementu jest bardzo ważnym kryterium z punktu widzenia diagnostyki i eksploatacji tego elementu dla danego urządzenia, bowiem pozwala na wizualizację zmienności jego parametrów – np. przy zastępowaniu tego elementu jego zamiennikiem.
Na rys. 10.12 przedstawiono schemat układu do wyznaczania charakterystyk prądowo – napięciowych oporności dynamicznych.
Rysunek 10.12 Schemat układu do wyznaczania charakterystyk prądowo – napięciowych (charakterystyk dynamicznych).
Rezystory stałe.
Budowa rezystorów i elementów oporowych, oraz ich konstrukcja jest uzależniona od przeznaczenia – a więc od mocy. Rezystory budowane są najczęściej jako tzw. węglowe, polimerowo – drutowe, warstwowe, i objętościowe (masowe).
Dla znacznych wartości prądów rezystory produkowane są w postaci drutów bądź taśm oporowych, zwijanych w sposób sprężynowy, zaś dla bardzo dużych prądów (mierzonych w kiloamperach kA) rezystory produkowane są jako taśmy lub płaskowniki łączone w zestawy.
Rezystory metaliczne wykonane ze stopów oporowych, charakteryzują się dodatnim współczynnikiem TWR, zaś wykonane z materiałów niemetalicznych (tzn. rezystory kompozytowe) charakteryzują się ujemnym współczynnikiem TWR.
Do głównych parametrów wyróżniających rezystory stosowane w urządzeniach i układach powszechnego użytku należą:
rezystancja,
tolerancja odchyłki rezystancji,
moc znamionowa,
czas przeciążenia powyżej mocy dopuszczalnej,
wartość znamionowa napięcia,
częstotliwość pracy,
napięcie generacji szumu śrutowego2
częstotliwość graniczna zastosowania.
Do najczęściej produkowanych i występujących typów rezystorów zalicza się rezystory węglowe oraz drutowe. Rezystory układów elektronicznych wykonanych w technologii SMD3, są wytwarzane na nośniku ceramicznym poprzez naniesienie warstw kompozytowo – polimerowych i są zasadniczo elementami masowymi.
Wszystkie produkowane rezystory wykonywane są na konstrukcji nośnej z materiału elektroizolacyjnego, najczęściej wysokotemperaturowej ceramice kordierytowej lub szamotowej), W niektórych typach produkowanych rezystorów stosuje się również glinkę kaolinową, a do produkcji elementów przeznaczanych do montażu powierzchniowego SMD, stosuje się porcelanę dielektryczną elektroniczną, tzw. porcelit (porcelany technicznej o podwyższonej odporności na pękanie).
Do'stlaringiz bilan baham: |