Politechnika łÓdzka

Rysunek 12.1 Źródła rzeczywiste – napięciowe a. i prądowe b.
Idealne źródło napięcia posiada tę cechę, że wartość napięcia na jego zaciskach nie będzie zależała od obciążenia, tzn. od wartości prądu z niego wypływającego.

W szczególnym przypadku – takim jak zwarcie z (patrz odpowiedni symbol oznaczenia!) – mimo iż zwarcie wymusza stan beznapięciowy – napięcie na źródle idealnym musi zawsze występować – co jest w stanie zwarcia niemożliwe. W związku z tym, źródło idealne napięciowe – nie istnieje w praktyce, stanowi jedynie pewien myślowy model abstrakcji.

Napięcie panujące na zaciskach rzeczywistego źródła napięciowego w stanie nieobciążonym (lub też idealnego źródła napięciowego) nazywamy napięciem źródłowym i określamy siłą elektromotoryczną oznaczaną w skrócie SEM.

Rysunek 12.2 Źródła napięciowe idealne a. nie istniejące w praktyce, oraz rzeczywiste b.
Ponieważ nie jest możliwe aby mogło występować zwarcie zacisków idealnego źródła napięciowego, w związku z tym, aby było możliwe wystąpienie zwarcia na jego zaciskach, należy uwzględnić tzw. rezystancję wewnętrzną Rw.
Źródło idealne napięciowe w którego gałęzi występuje rezystancja zwana rezystancją wewnętrzną, nazywamy źródłem napięciowym rzeczywistym. Rys. 11.2 b przedstawia źródło rzeczywiste napięcia.


DEF:

Siłą Elektro Motoryczną (nazywaną krotko SEM) nazywamy wartość napięcia panującego na zaciskach źródła napięciowego w stanie jego rozwarcia.

Idealne źródło prądu posiada tę cechę, że wartość prądu wypływający z jego zacisków ma stałą wartość nie zależną od obciążenia, tzn. wartości napięcia występującego na nim.

W szczególnym przypadku – takim jak stan rozwarcia n.c. – mimo iż rozwarcie wymusza stan bezprądowy – prąd wypływający ze źródła idealnego musi zawsze wypływać – co jest w stanie rozwarcia niemożliwe.

W związku z tym, źródło idealne prądowe – nie istnieje w praktyce, stanowi jedynie pewien model abstrakcji.
Prąd wypływający z zacisków idealnego źródła prądu nazywamy prądem źródłowym oznaczanym w skrócie J..