Politechnika łÓdzka

11.Skąd się wziął 1 Amper?

Pojęciem prądu elektrycznego określamy zjawisko ruchu ładunków elektrycznych poprzez przekrój poprzeczny przewodnika, co wyraża się jako stosunek ładunku elektrycznego w czasie:

.

Wartość tego stosunku nazywa się natężeniem prądu elektrycznego, a jednostką jest AMPER.

Przepływ prądu elektrycznego wywołuje skutki dynamiczne w obwodzie zależne od kierunku przepływającego prądu.

Jeśli kierunek prądu nie ulega zmianie w czasie, taki przepływ nazywamy prądem stałym DC.

Jeśli kierunek prądu nie ulega zmianie w czasie ale zmienia się jedynie jego wartość, taki przepływ nazywamy prądem zmiennym.

Jeśli kierunek prądu ulega zmianie w czasie (a co za tym idzie zmienia się jego wartość), taki przepływ nazywamy prądem przemiennym AC.

W fizyce klasycznej zjawiska mechaniki można opisać za pomocą praw dynamiki Newtona, tak w elektrodynamice klasycznej – wszystkie zjawiska teorii pola elektromagnetycznego – można opisać za pomocą następujących czterech praw:

1. 
   równań Maxwella,
   
2. 
   wyrażeń na siłę elektryczną - definiującej wektor pola elektrycznego E,
   
3. 
   wyrażeń na siłę magnetyczną - definiującej wektor pola magnetycznego B,
   
4. 
   prawa zachowania ładunku.
   

W celu wyprowadzenia siły działającej F na dwa prostoliniowe przewody, trzeba się posłużyć dwoma podanymi poniżej prawami.

Pierwsze prawo – Prawo Ampera wiąże z sobą stały prąd I, oraz wytwarzane przez jego przepływ pole magnetyczne B.

Dla przypadku przewodnika prostoliniowego (odcinka przewodnika nieskończonego) prawo Ampera może być zapisane w postaci równania:

gdzie:
- to długość kołowej linii pola magnetycznego,

- przenikalność magnetyczna próżni (stała fizyczna)¹

Na rys. 11.1 przedstawiono graficzną interpretacje długości kołowej linii pola magnetycznego.