Педагогик атамалар луғати

 
Э 
 
Эвристик – ўқувчиларда топқирлик, фаолликни ривожлантиришга 
йўналтирилган ўқув жараёни. 
Эвристик суҳбат – ўқитувчи томонидан қўйилган саволлар ёрдамида 
ўқувчининг аввал ўзлаштирган билимлари ва кузатишларига таяниб, муайян янги 
хулосалар чиқариши ва маълумотларни кашф этишига қаратилган ўқитиш шакли.
Эвристик фаолият – маҳсулдор ижодий фикрлаш. 
Эвристика (юн. heurisko – излайман, топаман) – 1) масала ечишнинг махсус 
усуллари (эвристик усуллар); 2) ЭҲМ (компьютер ) учун дастурлар тузиш усули 
(эвристик дастурлаш.); 3) маҳсулдор ижодий фикрлаш (тафаккур) жараёнини 
ташкил қилиш (эвристик фаолият); 4) эвристик фаолиятни ўрганадиган предмет; 
фикрлаш ҳақидаги фаннинг махсус бўлими. 
Эгоизм (шахсиятпарастлик) – шахснинг ўз қизиқиши доирасига боғланиб 
қолиши, бошқа одамлар ва нарсаларга нисбатан ўзининг дастлабки билимига оид 
қараш ёки фикрини ўзгартира олмаслиги, ҳатто ўз тажрибасига қарама-қарши 
ахборотларга мослаша билмаслигидан иборат хусусияти. 
Эгоцентризм – шахснинг тафаккур ва диққатини буткул ўз-ўзига 
йўналтириши билан белгиланадиган ҳолат.
Экзистенциализм – тарбияни шахснинг ўз-ўзини намоён қилиши ва рўёбга 
чиқариши учун шароит яратишини тарғиб этишга қаратилган педагогик-фалсафий 
қарашлар тизими.
Экологик тарбия – ўқувчи ва талабаларга атроф муҳитга эҳтиёткорона 
муносабатда бўлиш меъёрлари ва одоби, илмий, диний, ахлоқий қарашлар 
мажмуасини сингдириш жараёни. 
Экологик таълим – атроф муҳитни асраб-авайлиш мазмуни, шакли, усул ва 
методларини ўргатувчи, педагогика фанининг муҳим тармоғи. 
Экологик ўқув – ўқувчи ва талабаларда экологик дунёқараш, онг ва 
тафаккурни шакллантирадиган, умуман, табиий тизимларда инсонларнинг тутган 
ўрни ва фаолиятининг аҳамияти, экологик тизимлар, кишилик жамиятининг 
ижтимоий-иқтисодий ривожланиши ва инсон фаровонлиги омили эканлигини 
тушунтиришга қаратилган экологик таълим, тарбия, маълумот ва тарғибот мажмуи.