Joytun madaniyati. Janubiy Turkmaniston hududidagi mil.avv. VI-V ming yilliklarga oid
madaniyat. Bu yerdan O’rta Osiyodaga birinchi paxsa uylar qoldiqlari, sopol idishlar namunalari
aniqlangan. Aholisi asosan dexkonchilik, chorvachilik va qisman ovchilik bilan shug’ullangan.
Kaltaminor madaniyati. Qadimgi Xorazm hududidan topilgan bo’lib, mil.avv.V-IV ming
yilliklarga oiddir.Topilmalar Kaltaminor qabilalarining baliqchilik, ovchilik va qisman
hunarmandchilik bilan shug’ullanganligidan dalolat beradi.
Hisor madaniyati. Asosan, Hisor-Pomir tog’laridan topilgan. Miloddan avvalgi V-IV ming
yilliklarga oid. Hisorliklar sopol idishlar yasab, asosan chorvachilik, ovchilik, qisman termachilik
bilan shug’ullanganlar.
Eneolit davri makonlari Xitoydan Dunaygacha bo’lgan katta hududda tarqalgan bo’lib,
xamma joyda ijtimoiy tarakqiyotning bir xil boskichi kuzatiladi. O’rta Osiyoda quyidagi yangi
tarixiy-madaniy jarayonlar eneolit davri bilan bog’liq
1. Xo’jalikning boshqa hamma turlariga qaraganda haydama dehqonchilikning ustunlik
qilishi;
2. Toshdan ishlangan qurollar ko’p bo’lgan holda mis qurollarning paydo bo’lishi;
3. Katta-katta ibtidoiy jamoalarning paxsadan va xom g’ishtdan tiklangan katta-katta uylari;
4. Kulolchiliqda muhim texnika yutug’i-xumdonlarning ishlatilishi.
~ ~
5. Turli hayvonlarning loydan yasalgan va ona urug’i (matriarxat) ga xos haykalchalari;
6. Rangdor, turli tasvirlar bilan bezatilgan sopol buyumlar mavjudligi.
Eneolit-mis-tosh davrida odamlar dastlabki metall bilak tanishdilar. Bu davrga kelib mis
qurollar ancha takomillashgan bo’lsa-da, undan og’ir mehnat qurollari yasashning imkoni yo’q edi.
Misdan asosan uy-ro’zg’or buyumlari, taqinchoqlar va harbiy qurollar yasalgan. Eneolit davri
yodgorliklari Buxoro viloyatining Lavlakon, Beshbuloq, Uchtut (mis koni) mavzelaridan, Panjikent
atroflaridan (Sarazm madaniyati) topib tekshirilgan. Bu davrga kelib, dehqonchilik O’rta Osiyoning
shimoli-sharqiy hududlariga ham yoyiladi.
Hozirga kunda ibtidoiy jamoa tuzumining turli bahslarga sabab bo’layotgan muammolaridan
biri antropogenez-odamning paydo bo’lishi va rivojlanishidir. Turli hududlarda qadim zamonlarda
yashagan ilg’or mutafakkirlar odamning paydo bo’lishi haqida ilmiy ta’rifga yaqin fikrlarni bayon
etganlar. Ular asosan insoniyat hayvonot olamidan ajralib chiqqan degan fikrni bildiradilar.
Insonning paydo bo’lishi millionlab yillar davom etgan rivojlangan jarayonining natijasidir. Eng
qadimgi qazilma odam qoldiqlari Sharqiy Afrikadan (Olduvay, zinjantrop), Indoneziyadan (Yava,
pitakantrop), Xitoydan (sinantrop), Germaniyadan (Geydelьberg) topib tekshirilgan. Keyingi
topilmalar, ya’ni, zamonaviy odamga ancha yaqin bo’lgan odam qoldiqlari dastlab Neandertalь
(Germaniya) vodiysidan topilgan (O’zbekistondagi Teshiktosh).
O’rta tosh davrida, birinchi navbatda mehnat jarayonida inson tafakkurining rivojlanishi
natijasida neandertal’ qiyofasidagi odamlar hozirgi qiyofadagi odamlarga aylana boshladilar. Ular
jismoniy jihatdan kamol topib, hozirgi qiyofadagi kishilar vujudga keldi va shu bilan antropogenez
jarayoni tugadi (kromanьon ko’rinishidagi odamlar). Bu jarayonning tugashi insoniyat tarixidagi
muhim voqea bo’lib, inson dastlab toshdan oddiy to’qmoq yasagan bo’lsa, uzluksiz mehnat, intilish
hamda ongining rivojlanishi natijasida yuksak madaniyat yaratish darajasiga yetib keldi.
Janubiy Qozog’istonning tog’ va tog’oldi tumanlaridan, Qirg’izistonning tog’ vodiylaridan,
Janubiy Turkmanistonda, Qizilqum va Qoraqum ichkarisidagi qadimgi ko’llar atrofida,
O’zbekistondagi Ohangaron, Chirchiq daryolari vodiylarida, Zarafshon, Surxondaryo, Kashqadaryo
vohalari, Farg’ona vodiysi va uning tog’li hududlaridan ibtidoiy jamoa tuzumining barcha
davrlariga oid yodgorliklar topilgan. Bu topilmalar O’rta Osiyoni antropogenez jarayoni sodir
bo’lgan hududlar sarasiga qo’shish imkonini beradi.
Hozirgi davrda olimlarning katta guruhi odamzodniig dastlabki vatani Afrika degan fikrni
ilgari sursa, yana bir guruh olimlar Yevropa deydilar. Boshqa bir guruh olimlar esa odam ilk marta
Osiyoning janubida paydo bo’lgan degan g’oyani ilgari suradilar. Umuman olganda, odamzodning
dastlabki vatani haqida olimlar orasida yagona fikr hozircha yo’q.
Ibtidoiy tasviriy san’at. Dunyo tarixida ibtidoiy tasviriy san’at, xususan, g’orlarning
devorlariga turli tasvirlar chizish so’nggi paleolit davriga oiddir (Ispaniya, Altamir g’ori). O’rta
Osiyoda ungurlar va qoyatoshlarga ishlangan rasmlar mezolit davrida paydo bo’ladi. Neolit davriga
kelib esa rivojlangan bosqichga ko’tariladi. Kaltaminor, Hisor, ayniqsa Joytun madaniyatiga
mansub yodgorliklardan ibtidoiy san’atning turli namunalari topilgan. O’rta Osiyoning tog’lik
hududlarida keng tarqalgan qoyatosh rasmlari ishlanish usuliga ko’ra ikki xil. Bir xillari bo’yoq
(oxra) bilan, ikkinchi xillari esa urib-o’yib ishqalash, chizish usuli bilan ishlangan (petrogliflar)
rasmlardir.
O’zbekistondagi qoyatosh rasmlarning eng nodir namunalari Zarautsoy, Sarmishsoy,
Bironsoy, Ko’ksaroy, Takatosh, Teraklisoy kabilar bo’lib, ular yuzdan ziyoddir. Bu yerdagi
qoyatoshlarda O’zbekistonning qadimgi va hozirgi xayvonot olami vakillarining rasmlarini kuzatish
mumkin. Ular ibtidoiy buqalar, sherlar va yo’lbarslar, qoplon, tulki va bo’rilar, bug’u va jayron
~ ~
kabilardir. Rasmlar orasida o’q-yoy, uzun qilich, xanjar, dubulg’a, qopqon kabi narsalar ham
ko’pchilikni tashkil etadi.
Eng qadimga rasmlar Zarautsoy (Surxondaryo) bo’lib, bu rasmlar mezolit-neolit, ya’ni mill.
avv. VIII-IV ming yilliklarga oiddir. Qoyatosh rasmlari orkali o’sha davr odamlarining ov, mehnat
va jangovar kurollarini bilib olishimiz mumkin. Shuningdek, qoyatosh rasmlar kadimga
avlodlarimizning g’oyaviy qarashlari va diniy e’tiqodlarini o’rganishda muxim ahamiyatga ega.
Shuni ta’kidlash joizki, ibtidoiy san’atning eng rivojlangan bosqichi neolit davriga oiddir. Bu
davr Joytun, Kaltaminor va Hisor madaniyatlariga mansub yodgorliklardan ibtidoiy sanьatning
juda ko’plab namunalari topilgan. Neolit davri odamlari idishlarga har xil rangdagi bo’yoq bilan
turli nakshlar, odam va hayvon tasvirlarini ifoda etganlar. Shu bilan birga loydan yasalib,
pishirilgan ayol haykalchalari neolit davri san’atining nodir namunalari hisoblanadi.
Fetishizm (fransuzcha “fetiche” but, sanam; tumor)-tabiatdagi jonsiz
predmetlarga sig’inish. Unga ko’ra alohida buyumlar kishilarning o’z maqsadiga
erishtirish, ma’lum voqea-hodisalarni o’zgartirish kuchiga ega deb hisoblangan.
Fetish ham ijobiy ham salbiy ta’sir kuchiga ega.
Fetishizm yog’och, loy va boshqa materiallardan yasalgan buyumlar paydo
bo’lishi bilan bir paytda ibtidoiy jamoa tuzumining urug’chilik bosqichida paydo
bo’lgan. Ibtidoiy odamlar bu butlar va tumorlarda urug’ jamoalar g’ayritabiiy
dunyodan keladigan ilohiy qudratining timsolini ko’rganlar.
Fetishizm belgilari ba’zi bir hozirgi zamonaviy xalqlarning diniy rasm-rusmlari
va e’tiqod-an’analarida ham saqlanib qolgan.
Do'stlaringiz bilan baham: |