Айтматов Ш. боранлы бандирги

—Не қылайын деп едиц нешеге шыққанын? Көрдин-
бе онын тергеўши бола қалғанын!—деди женгей ашыў-
ланып.—Олоқый алманды. Бундай 
жетимектүўе ата-
анасы бар балалар да оқымай жүр. Ана жыйнаған куш-
иклеринди алдыца сал да,мектғ,бине кете бер. Бул жер-
де ҳеш сенлик ис жоқ.
Дүйшен орнынан секирип турды.
—Сиз ойланып сөйлеқиз! Жетим қалғаны ушын бул
қыз гүнәкаа емес ғой... Я жетимлер оқымасын деген за-
кон барма?
—Сенин законыннын маған кереги 
жоқ. Мениц өз
законым бар. Билдиц бе?Сен өйтип 
үйретпе маған!
—Бәримнздеги бир закон. Егер бул қыз саған керек
емес болса, онда ол бизге, совет ҳүкиметине керек. Оған
қарсы болады екенснз—орныцызды 
көрсетип қоямыз!
— Қайдан шыққан баслықсац өзн!—деп алан-б\фқан
болды жецгей.—Сеницше оны жумсайтуғын ким? Аўқат
берип, кийиндирип жүрген мен бе, я 
қацғыбас сен бе?
Егер усы ўақытта урадан ағандыц басы көринбеген-
де буныц не менен гынары белгисиз еди. Ағай ҳаялы
үй ийесп барын умытып, өзине тийисли емес жумысқа
араласса шыдамай кететугын еди. Сол себепли талай
рет ҳаялын аямай сабап та жүрди. Усы сапары да ол
ашыўға мшшп ҳаялына аларып қарады:
-—Ҳей, қатын!—деп бақырды 
ол урадан 
шығыўға
тырысып.—Қашаннан бери сен үй басқарып, хожайын
болып едик? А...? Былшылдыны азапт та, алдыцдағы
25
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

жумысты нсле! Ал, сен Тастанбектнц баласы, қызды ал
да қайқан. Қәлесен оқыт, қәлемесек отқа үйт. Қәне,
турмац бул жерде!
—Солайма! Оны мектепке қацғытып қоясац да, бун-