ham qandaydir tug'm a sezgi b o 'la d i. Aynafl
shu sababli u jam oaviy
kom m unikatsiyalarsiz yashay olm aydi. M azkur sezgilam ing inson to m o -
n idan turli usullarda: jam oa, oila, qabila oldida, devor va toshlardagi rasm
ham da yozuvlarda, yog'och yoki m arm arda o'yilgan h ay kalchalarda va
hokazo tarzda ifodalanishi ju d a u zo q qadim iy davrlarda boshlangan. Bu
ishlarni bajaruvchi, o 'z m e h n atid an keng ja m o a xabar to p ish in i ongsiz
holda bo'lsa ham , sezardi va b arc h a harakatiarini sh u n d a y e ’tiborga
sazovor boMishga va uni oqlashga y o ‘naltirardi.
Ibtidoiy kishining ruhiy h o ia ti sh u n d a y bo'lgankî, u q a e rd a b o ‘lmasin
va nim a qilm asin, h ar d oim
uziuksiz kom m unikalsion
m aydonda
yashayotganini ongsiz yoki ongli ravishda his qilib (urgan. S hu boisdan
ja m o a o ‘rtasidami, yolg‘iz holdam i, ovda, o ‘rm onda yoki c h o ‘ldam i — q a t’i
nazar, o 'z in i yakka sezm agan. C h u n k i u o'zin in g jis m o n iy badanini
ikkinchi bir ruhiy dunyo bilan birga d eb hisoblagan. U shbu jam o av iy ruhiy
holat ibtidoiy insonga ko‘p m ing yillar davom ida xos b o ‘Iib kelgan va eng
aw a lo , uning ongida, keyinchalik esa d in ham da m ifologiyada o ‘z aksinî
topgan.
Din va mifologiya — ommaviy kom raunikatsiyalam ing boshlang‘ich
shakllari sifatida. Din. Ibtidoiy kishining shunday atalishiga asosiy sabab —
uning fikrlash qobiliyatlari a n c h a past va zaif bo'lganligidir. G a rc h i ongli
inson deb tavsiflansa-da, u paytlardagi o dam lar ongi
hali rivojlanishning ilk
bosqichlarida edi. Shu sababli ibtidoiy o dam lar na o ’zini, n a tabiatdagi
hodisalam i tushunishdan ojiz edilar. A tro f m uhit ularga jo n li ruhlarga
to 'lib ketgandek tuyulardi va z a if tasaw urlaridagi shu ru h la rd a n qo'rq ib ,
ularga sig‘inishga tushunardilar. N atijad a , inson to m o n id an tevarak-atrofni
o'rganish u chun foydalanilgan b irin c h i fikrlash shakii — d in iy fikrlash
paydo bo'ldi.
N azarim izda, ongli insonning shakllanishi diniy fikrlash ham da
bilishning uyg‘un rivojlanish ja ra y o n id a , ayni b ir p ay td a y u z bergan.
C hunki diniy shaklda bo'lsa-da, b u n d a y fikrlash ham in so n n in g aqli ancha
o'sganligiga dalolatdir. Qadim gi o d a m la r g ‘o r va qoyalarç>a
tushirilgan eng
burungi rasm larda o 'zlari ovlaydigan, lekin yakkam a-yakka olishuvda
kuchlari yetmaydigan bahaybat h ay vonlarni ilohiylashtirganlar.
B obning boshida biz so‘z in so n d a n qanday ajralgani va shuning
natijasida om m aning mulki sifatida xizm at qila boshlagaríi h aq id a aytib
o 'tg a n edik. D iniy fikrlash ham x u d d i shunday jarayon m ah su lid ir. O d am
lar tabiat hodisalarini (o 'rm o n n i alan g a qoplashi, suv m uzlashi, q o r va
yom g‘ir yog‘ishi, m om aqaldiroq to v u sh i va chaqm oq urish in i) tushunm as-^
dan, ulardan qo'rqib, ko'zga k o ‘rinm aydigan alohida, jo n li m avjudotlar
sifatida
qabul qilganlar, kishilik jam iyatidagi ijtim oiy m un o sab atlam i
tabiatga bo'lgan m unosabatlariga o 'tk azg an lar. T abiat hodisalari dahshatli
va tushunarsiz bo'Iganligi sababli «ularning egalari» ham odam larg a juda
yirik va kiichli tirik m avjudotlar b o ‘lib tuyulgan. Shu ta riq a b ir qator
xudolar paydo bo ‘lgan va deyarü h a r d o im takrorlanib tu ra d ig a n h a r qaysi
www.ziyouz.com kutubxonasi
b e r l l DM, tarix in in g birinchi b o sq ich i fetishizm bo'lgan. F etish - bu
x u d o la rn in g ibtidoiy ko‘rinishlari edi. O ng ilganlagan sari d in ham
rivoîlanib m urakkab shakllar kasb e ta boidi. Fetishlarga msbat b enlgan
seh rli k u c h in so n
ongida u lard an ajratilib, yiriklashtinl.b, alohida ^ d r a tg a ,
üohiy o b raz larg a aylantirildi. Z a rd u sh t davrigacha butun d y nyoda ko p-
x u d o h k hükm ron^^
ijtim oiy m unosabatlam i rwojiant^mshga
beqiyos k a tta hissa qo ‘shdi. Bu ikki ko‘rsatgich bilan izohlanadi.
Do'stlaringiz bilan baham: