11- мавзу: Ўрта асрларда шарқ мамлакатлари давлати ва ҳУҚУҚИ

Даймё (феодал князлар) 
ҳам жуда катта ерларга эгалик қилиб, икки: 
фудай-
даймё ва тодзама-даймё 
тоифаларини ташкил этган. 
Фудай-даймё 
Tокугава 
оиласига бевосита вассал қарамликда бўлиб, мамлакатдаги барча олий 
ҳукумат мансабларини эгаллаган эди
28
. Tашқи князлар деб аталадиган 
тодзама-даймё 
эса бошқарув ишларидан четлаштирилган эди.
Самурайлар табақасининг алоҳида қисмини сарой зодагонлари (куге) 
ташкил этган. Улар саройда олий даражали дворянлар бўлиб, сёгундан гуруч 
улушларини олиб, унинг маъмуриятига тўла қарам эдилар.
Деҳқонлар жамиятда анча эзилган, энг кўп эксплуатация қилинадиган 
табақа ҳисобланган. Улар мамлакат аҳолисининг 80 фоизини ташкил қилиб, 
ижтимоий ва иқтисодий жиҳатдан бир хил эмас эди. Бу деҳқонлар аввало 
солиқлар тўлайдиган ва мажбуриятлар ўтайдиган беш хонадонлар таркибига 
кирувчи жамоа аъзолари эди. Япон деҳқони бу вақтга келиб амалда асоратга 
(қулликка) солинган, қарамликка тушиб қолган эди. У ерни ишлашни 
тўхтатиш, ўзига бошқа машғулот турини танлаш, бошқа яшаш жойига кўчиб 
ўтиш ҳуқуқидан маҳрум эди. Tўғри, уни сотиш ёки сотиб олиш мумкин эмас.
Ерларни олиш
-
сотиш тақиқланган бўлишига қарамай, у яширинча, 
ниқобланган шаклда бегоналаштирилган, қишлоқнинг юқори табақалари, 
шунингдек, шаҳарларнинг судхўрлари қўлида тўрежаиб борган. Феодал 
дворянларнинг савдо
-
судхўрлик капиталига иқтисодий қарамлиги кучайган. 
Ўша вақтда энг йирик бўлган Мицуи уйи 1697
-
йилда сёгуннинг молия 
агенти, 1707
-
йилда эса императорнинг банкири бўлиб олган эди. Tушкунлик, 
айниқса, хизматчи самурайлар орасида кўзга яққол ташланган. Даймёнинг 
камбағаллашуви натижасида улар ўз хўжайинларини, шу билан бирга 
тирикчилик манбаларини йўқотганлар ва 
ронин