Oda miyli k mul ki ( I - qis m)
Tohir Malik
3
library.ziyonet.uz/
ammo oʻz koʻzidagi yongʻoqday dogʻni koʻrmaydi. Kimki oʻz nafsining ayblarini
koʻrmoqchi boʻlsa, toʻgʻri, basiyratli kishi bilan doʻst tutinmogʻi lozim. Toki, bu doʻst
uning ahvolini, harakat va atvorlarini koʻz ostida tutsin. Zohiriy yoki botiniy xunuk bir
fe’lini koʻrsa unga tanbeh bersin.»
Ulugʻ allomaning fikrlariga qoʻshimcha qilib deyishimiz mumkinki, «basiyratli doʻst»
atamasini kitoblarga nisbatan ham qoʻllasak boʻladi. Bu oʻrinda kitoblarning eng ulugʻi,
Allohning biz - bandalariga bergan ulugʻ ne’mati - Qur'oni Karimni, hadisi qudsiyni va
Rasulullohning (s.a.v.) sahih hadislari jamlangan kitobni hamda bularga asoslanib
yozilgan donolarning bitiklarini nazarda tutyapmiz. Bularni hamisha oʻqib yuruvchi,
tushunib, toʻgʻri anglovchi va oʻqiganlariga amal qilgʻuvchi kishi hech qachon
adashmaydi.
Qadim-qadimdan komillik martabasiga yetganlar shunday yoʻlni tutganlar, ya’ni: Qur'on
va hadislarga amal qilganlar va iymonli doʻstlarining nasihatiga quloq solganlar. Hazrati
Umar, Alloh undan rozi boʻlsin, «Menga ayblarimni koʻrsatuvchi kimsaga Alloh xayr
bersin!» deb duo qilar ekanlar. U muhtaram zot koʻpincha Solmon Forsiyga, Alloh undan
rozi boʻlsin, murojaat qilar ekanlar. Bir kuni «Mening ayb va qusurlarimni ayting»,
deganlarida Solmon Forsiy avval u hazratdan uzr soʻrab keyin: «Eshitishimcha,
dasturxonga ikki xil ziravor qoʻydirarmishsiz. Biri kunduzi, ikkinchisi kechasi kiyadigan
maxsus ikki shimingiz bor emish?» - debdilar. Hazrat Umar bu dashnomni eshitib:
«Bulardan boshqa yana aybim bormi?» - deb soʻrabdilar. Solmon Forsiy «Yoʻq», - deb
javob qilganlarida u sharafli zot: «Shu ikkisi ham menga yetarli», - degan ekanlar.
Hazrati Umar Huzayfadan, Alloh undan rozi boʻlsin, ham oʻz qusur va ayblarini soʻrab
turar ekanlar. Hatto bir kuni u kishidan: «Sen munofiqlar masalasida Alloh Rasulining
sirdoshi eding. Menda munofiqlik alomatlaridan biron belgi koʻrasanmi?» - deb soʻragan
ekanlar. Hazrati Umar oʻz qadr-qimmatlarining yuksakligiga va martabalarining
balandligiga qaramay, oʻz nafslarini hamisha shunday shubha ostida tutar ekanlar.
Gʻazzoliy hazratlari ta’kid etmishlarkim: «Odam qanchalik aqlli va daraja jihatidan
qancha yuksak boʻlsa, kibr va havo jihatidan shu daraja kichik boʻladi. Nafsini eng katta
shubha ostida tutadigan inson ham shudir».
«Lekin, ochigʻini aytganda, bunday xislatlarning bahosi oshib ketdi. Juda oz kishilar
bunday fe’l-atvorlarga egadirlar. Doʻstu ulfat, oshna-ogʻaynilar orasida bir-biriga
laganbardorlik qilmaydiganlar, birining ayb va qusurlarini naridan beri yoymaydiganlar,
hasad qilmaydiganlar juda ozayib ketdi. Doʻst-ulfat, oshna-ogʻaynilar ichida, hech shak-
shubhasiz, hasadgoʻylar, gʻarazgoʻylik bilan ish yuritib, ayb va qusur boʻlmagan bir
harakatingni ayb va qusur deb gap tarqatuvchilar yohud tabiiy laganbardorligi tufayli
qusur va ayblaringni yuzingga aytmaydiganlar bor. Mana shunday sabablarga koʻra
Dovud Toiy insonlardan ajrashib ketgan edi. Oʻzidan: «Nega insonlar bilan osh-qatiq
boʻlmaysan?» deb soʻralganida shunday javob bergandi:
-Menga ayb va qusurlarimni aytmaydigan insonlar bilan yaqin yurib nima qilaman?
Dindor kishilar uchun eng sevimli narsa - boshqalarning tanbehi bilan oʻz qusur va
ayblaridan voqif boʻlmoqdir.
Mana, buyuklarimizning holi!.. Afsuski, bizning zamonamizda ish tersiga qarab ketdi.
Ahvol shu darajaga yetdiki, endi bizlarga nasihat qiladigan, ayb va qusurlarimizni
aytadigan kishilarni eng yomon insonlar oʻrnida koʻradigan boʻlib qoldik. Bu -
iymonimiz zaiflashganining alomatidir. Chunki yomon fe’l-atvorlar - chaqongʻich ilonlar
Do'stlaringiz bilan baham: |