Моррининг сешанба дарслари

Xotima
 
Baʼzan oʻtmishga boqib, keksa professorimni qayta uchratishimdan 
oldingi “men”imni – tamomila oʻzgacha insonni koʻz oldimga 
keltiraman. Oʻsha inson bilan suhbat qurgim keladi. Unga nimalarni 
qidirish va qaysi xatolardan qochish kerakligini aytgim keladi. Unga 
qar
ata, “Bagʻrikeng boʻl, jamiyat tomonidan targʻib qilinadigan 
qadriyatlar vasvasasiga uchma, yaqinlaring soʻzlayotganida, goʻyoki 
ular bilan soʻnggi marta suhbatlashayotgandek diqqat bilan tingla”, 

---

Mich Elbom. Morrining seshanba darslari 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
141
degim keladi. 
Eng muhimi, men unga samolyotga oʻtirib, Massachusets shtatidagi 
Gʻarbiy Nyuton shaharchasida yashayotgan nuroniyni ertaroq – u 
xastalanib raqsga tushish qobiliyatini yoʻqotmasidan oldin borib 
koʻrishi kerakligini aytgim keladi. 
Bilaman, bu qoʻlimdan kelmaydi. Hech birimiz oʻtgan ishlarni 
oʻzgartira olmaymiz, allaqachon tasmaga muhrlangan hayotimizni 
ham qayta yashash imkonsiz. Ammo Professor Morri Shvarts 
menga bergan eng muhim saboq bu 
– hayotda “endi juda kech” 
degan tushunchaning mavjud emasligi. U soʻnggi nafasigacha oʻzini 
tarbiyalashda davom etdi. 
Morrining oʻlimidan koʻp oʻtmay, Ispaniyadagi ukam bilan 
suhbatlashishga muvaffaq boʻldim. Uzoq gaplashdik. Uning maʼlum 
masofa saqlash istagini hurmat qilishimni, men bor-
yoʻgʻi oʻtmish 
xotiralari bilan yashash oʻrniga, aynan hozir xabarlashib turishni va 
u imkon berganicha munosabatlarimizni tiklashni xohlashimni 
aytdim. 
– Sen mening yakka-yu yolgʻiz ukamsan, – dedim men. – Seni 
yoʻqotishni xohlamayman. Seni yaxshi koʻraman. 
Shu paytgacha unga bunday gaplarni hech aytmagandim. 
Bir necha kun oʻtib, faks orqali xabar oldim. Xabar matni bosh 
harflar bilan yozilib, tinish belgilari pala-