Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
49
aytsam, — u Anvarning qulog‘iga shivirladi, — men ham soppa-sog‘man. Lekin hamma 
meni jinniga chiqargani uchun ba’zan o‘zim ham ishonib ketaman. Davlat ham ishonadi. 
Ishonadi. Ishonmasa yigirma uch so‘m pensa berarmidi. Endi uka, mening otim 
Shoqayum, tuz-nasib ekan, shu yerda jon saqlaymiz. Men hangomatalab odamman. 
Ko‘p gapirib bezdirvorsam, shartta urishib tashlayvering, xafa bo‘lgan — nomard. Lekin 
hadeb bunaqangi siqilib o‘tiravermang. O‘zingizni yeb qo‘yasiz. Men ham oldiniga 
shunaqa bo‘lganman. Keyin bilsam, qaytaga shu yaxshi ekan. Odamlar meni jinniga 
chiqargandan beri mazza qilib yashaydigan bo‘ldim. Oldin to‘g‘ri gapni aytolmay ezilib 
ketardim. Endi shartta-shartta aytaman. Birovning qulog‘iga kiradimi, yo‘qmi, 
aytaveraman. Shunaqa qilib yuragimni bo‘shatib olaman. Siz ham shartta-shartta 
gapirib yuboravering. Bunaqa o‘tirmang. 
«Bunaqa o‘tirmang... Rostdan ham qimirlamay o‘tirdimmi? Nur-chi? Sharshara-chi?» 
— Shoqayum aka, kirganimdan beri haykalday qotib o‘tirdimmi? 
— Ha, de! Asqar rahmatli ham shunaqa edi. Derazaga tikilib o‘tiraverardi. Qorong‘ida 
nimani ko‘ryapti, deb hayron bo‘lardim. Ammo uni gapga solish qiyin edi. Bir kuni «nima 
qilib o‘tiribsiz, uka?» desam, «quduq qidiryapman», deydi. «Hazillashyapsizmi, qanaqa 
quduq?» deb so‘rasam, «Iskandarning shoxi bor», degani bir quduq kerak manga» 
deydi. Shunaqa g‘alati gaplari bor edi. Ko‘p gaplariga tushunmasdim. 
Anvar «bu oddiy gap, har bir shoir haqiqatni aytishni istaydi. Rivoyatdagi sartarosh kabi 
aytolmay qiynaladi. Bir quduq topsayu aytsa, yuragini bo‘shatib olsa...» demoqchi 
bo‘ldi-yu, Shoqayumning gap xaltasini battar kavlamay, deb indamay qo‘ya qoldi. 
Shoqayumning gap xaltasi birov tegmasa ham qaynaverar edi. Anvar indamagani bilan 
gapi toshib chiqaverar edi. Anvar uning so‘zlarini uzuq-yuluq eshitardi. «Demak, 
ko‘zimga ko‘ringan. O‘tirgan yerimda uxlamay turib, tush ko‘rganman. «Uchar likopchani 
ko‘rdim», deganlar ham menga o‘xshab xayolan uchrashganlar. Bu — jinnilikning 
boshlanishi emasmikin?» 
— Bu yerdan chiqib ketmay, yaxshi qilibsiz. Shu yerda qishlab, bahorning o‘rtalarida 
chiqish kerak. Bahorda quling o‘rgilsin odamlar kelishadi, zerikmaysiz. 
«Qanaqa odam bu o‘zi! Jinnilarni masxara qilyaptimi? Tavba! Ishtoni yo‘qning ishtoni 
yirtiqqa kulgani shumi? Chiqib ketmasam bo‘lmaydi bu yerdan». 
Anvar Elchin ketganidan beri qayta-qayta «qolib to‘g‘ri qildimmi?» degan savolni o‘ziga-
o‘zi berib «To‘g‘ri qildim!» degan qaysar javobdan nariga hatlamas edi. Shoqayumning 
ezmaligi bu qaysarlik to‘g‘onini buzib, «chiqib ketishim kerak!» degan tushuncha 
darvozalarini ochib yubordi.