Microsoft Word uylanish odobi ziyouz com doc

«
Бир киши бир нарсани жуда истагани ҳолда, ўз хоҳишини рад этиб, бошқани ўз 
нафсидан афзал кўрса, Аллоҳ азза ва жалла уни мағфират қилади!» (Ибни Хиббон Ҳазрати 
Нофеъдан (р.а.) ривоят этган). 
Яна шундай дедилар:
«
Очлик кўппагини бир нон билан ва бир коса сув билан боғлаб қўйсанг, дунё ва дунё 
аҳлидан афзал бўларсан». 
Язид ибн Абу Сўфиённинг турли таомлар ейиш хабари Ҳазрати Умарга (р.а) етганда, унинг 
хизматчисини ёнларига чақириб, шундай дедилар: «Оқшом таоми ҳозирланиб, дастурхонга 
тортилаётганда менга хабар бер!» У хабар берди. Ҳазрати Умар (р.а.) Язидникига бордилар. 
Оқшом таоми учун у зотга пишган гўшт келтирдилар. Ҳазрати Умар (р.а.) ҳам у билан бирга 
едилар. Сўнг қовурма келтирдилар. Язид ундан емоқ учун қўл чўздилар. Ҳазрати Умар (р.а.) 
эса, кўлларини тортдилар ва: «Эй Язид! Аллоҳ таолодан қўрқ! Емак устига емак бўлурми?» 
дедилар. 
Ривоятга кўра, Утбатуъл-Ғулом ундан хамир қорардилар. Сўнгра қуёшда қуритиб, уни 
ердилар. 
Шақиқ ибн Иброҳим ҳазратлари кирқ йил давомида нафси хоҳиш-истакларига қарамасдан 
эт емадилар. Молик ибн Динор ҳам иштаҳалари бўлса-да, қирқ йил сут ичмадилар. Бир кун тоза 
сут икром этдилар. Молик ибн Динор сутни ичмасдан, дўстларига бердилар. Абу Сулаймон ад-
Даронийнинг жони бир кун шўр ва иссиқ нон тусаб колди. Истагини бажо келтирдилар. Абу 
Сулаймон ундан синдирар-синдирмас пушаймон бўлиб, олмадилар, дарҳол кўл тортдилар ва 
йиғлай бошладилар. Йиғлаш сабабини сўраганларга шундай дедилар: «Узоқ йиллар чидаганим 
ҳолда ҳозир нафсим хоҳишига шошилиб қолдим ва пушаймон бўлдим». Абу Хозим бир кун 
бозорга чиқдилар. У ерда бир мевани кўриб, ёқтириб қолдилар. Ўғлини юбориб ўша мевадан 
сотиб олиб келтиришини сўрадилар. Ўғли бориб, ўша мевадан бир микдор сотиб олди ва 
отасига келтирди. Абу Хозим сўраганига пушаймон бўлдилар. Ўз нафсига шундай дедилар: «Эй 
нафсим! Сен менга хиёнат қилдинг. Мен мевага қарадим ва жоним уни истади. Ғафлатга 
тушдим. Ва мевадан сотиб олдирдим. Фақат Аллоҳга қасамки, унга боқмайман!». Сўнгра уни 
фақир етимларга тарқатиб юбордилар. 
Утбатуъл-Ғуломнинг нафси етти йил гўшт сўради. Уни қовурдилар ва бир ноннинг устига 
қўйдилар. Энди ейман деб турганларида бир бола кўринди. «Сиз фалон кишининг ўғли 
эмасмисиз? Отангиз ўлгандилар. Шундай эмасми?» «Шундай», деди у. Шундан сўнг 
қўлларидаги егуликни болага бердилар. Сўнг йиғладилар ва шу оятни ўқидилар:

---

Уйланиш одоби. Имом Ғаззолий