Microsoft Word uylanish odobi ziyouz com doc

«
Қайсингиз тунги ибодатни узайтирмоқ истасангиз, саҳаргача етказинг!» 
Агар рўзадорнинг кўнгли оқшомдан сўнг емоққа майл этса, бу ҳол саҳар вақтида уни кўнгил 
ҳузуридан қолдиради. Бу ҳолда қилинадиган энг яхши ҳаракат - таомини иккига бўлиб, бир 
қисмини ифтор вақтида, бир қисмини эса саҳар вақтида ейди. Шу тариқа ўша кишининг ҳам 
нафси таскин топади. Таҳажжуд асносида вужуди енгиллашади. Кундуз очлиги кучли 
бўлмайди. 
Тўртинчи вазифа. 
Овқат турлари ва қўшимча овқатлар (пишлоқ, зайтун, ширинлик - Муҳаррир.) тарк этилиши. 
Таомларнинг энг афзали тоза буғдойнинг ўзидир. Энг паст даражаси эса эланмаган арпадир. 
Қуюқ таомларнинг энг афзали - гўшт ва ширинлиқдир. Ўрта даражаси, гўштсиз - ёғли 
егуликлардир. Энг паст даражаси - туз ва сирка. Охират йўлига кирган кишининг одати 
қуюқлардан қочмоқдир. 
Яъни - нафс истакларидан қочмоқ. Чунки одам боласи барча лаззатларни истайди ва ейди. 
Шу сабабли кўнгли қаттиқлашади. Ўзида дунёга ва дунё лаззатларига яқинлик туяди. 
Ўлимни ва Аллоҳ таолога қовушмокни севмайди. Дунё унинг кўзига жаннат бўлиб 
кўринади. Ўлим эса унга бир зиндон бўлади. Нафсини дунё ҳоҳишларидан манъ этса, дунё у 
учун кўп изтироб берувчи бир ҳолга кириб, унга зиндон бўлади. 
Яҳё ибн Муоз шундай деганлар: «Эй сиддиқлар жамоаси! Фирдавс жаннатидаги зиёфат 
учун нафсларингизни очиқтирингиз! Чунки овқатланиш иштаҳаси нафснинг очиқтирилиши 
микдорига кўра бўлади». 
Барча бу айтганларимиз - тўқлик офатлари сирасига киради. Шунинг учун мубоҳ бўлган 
хоҳишларнинг тарк этилишида жуда катта савоб бор. Кўп емоқда эса катта таҳлика бор. 
Расулуллоҳ (с.а.в.) марҳамат этадилар:
«
Умматнинг энг ёмонлари тоза буғдойнинг ўзини (аслини) еганлардир».
Аллоҳ таоло Мусога (а.с.) шундай ваҳй этди: «Ўзингни қабрда ётган (киши) ҳолда тасаввур 
эт! Чунки, бундай ўйламоқ, сени бир талай хоҳишлардан тўсади». 
Салафи солиҳийн лаззатли таомлардан жуда қўрқишар ва улар бахтсизлик аломати деб 
билишар эди. Ҳазрати Умар (р.а) асал аралашган совуқ сув ичмоқдан сақланардилар ва шундай 
дердилар: «Бунинг ҳисобидан мени қутқаринг! Аллоҳ таоло учун лаззатларни тарк этмоқ ва 
нафс хоҳишига қарши чиқмоқдан буюкроқ бир ибодат йўқ!». 

---

Уйланиш одоби. Имом Ғаззолий 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
53
Ҳазрати Нофеъ (р.а.) шундай дейдилар: «Абдуллоҳ ибн Умар (р.а) хаста бўлдилар. Кўнгли 
балиқ тановул қилмоқни истади. Мен Мадинадан балиқ изладим, лекин тополмадим. Сўнгра 
бир жойдан топдим ва уни бир ярим дирҳамга сотиб олдим. Сўнгра уни қовуриб пиширдим ва 
нон устига қўйиб, беморга элтдим. Худди шу пайт остонада бир тиланчи пайдо бўлди. 
Абдуллоҳ ибн Умар (р.а.): «Балиқни нон билан бирга ўраб унга берингиз!» дедилар. 
Хизматларидаги йигит дедики: «Худо хайрингизни берсин. Сиз қай замондан бери балиқни орзу 
этардингиз, лекин биз тополмаган эдик. Охири биз уни топдик ва бир ярим дирҳамга сотиб 
олдик. Ҳозир биз бунинг ўрнига тиланчига пулини бера қолайлик». Абдуллоҳ ибн Умар (р.а.) 
дедиларки: «Йўқ. Уни ўраб тиланчига берингиз!» Сўнг йигит тиланчига қаради ва: «Сенга бир 
дирҳам берсак, бу балиқни бизга қайтариб берасанми?» деб сўради.
- 
Ҳа, - деди тиланчи. 
Бундан сўнг унга пул бериб, балиқни қайтариб олди. Келтириб, Абдуллоҳ ибн Умарнинг 
олдиларига қўйди. 
«
Пулини бериб, балиқни ундан қайтиб олдим», деди. Абдуллоҳ ибн Умар (р.а.) шундай 
дедилар: «Уни ўраб яна (тиланчининг) ўзига беринг. Тўлаган пулингизни ҳам ундан қайтариб 
олманг. Чунки мен Расулуллоҳ (с.а.в.) шундай деганларида эшитиб турдим: