Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
42
qisdi, ikki bukilib qoldi, og‘ziga quyuq bir narsa to‘lib qayd qilib yubordi, qayd qilgan narsasi shalop 
etib koshin ustiga tushdi-da, suratlarni qoplab oldi. Bu hol ikki marta takrorlandi. Muzdek havoda 
achchiq musallas hidi anqidi. Hech kim Biggsga yordam bergani joyidan qimirlamadi. U hamon qayt 
qilardi. 
Spender unga bir qarab qo‘ydi-da, orqasiga burilib, u yerdan ketdi. U bir o‘zi oy yoritib turgan 
shahar ko‘chalari bo‘ylab yurib borar va do‘stlariga qayrilib qaramaslik uchun hech joyda 
to‘xtamayotgan edi. 
Ular tonggi soat to‘rtdagina uxlagani yotishdi. Adyolga cho‘zilishdi-da, ko‘zlarini yumishdi va bir 
maromda nafas ola boshlashdi. Kapitan Uaylder gulxan yonida o‘tirib, unga shox-shabbalar tashlar 
edi. 
Ikki soat o‘tgach, Mak-Klyur ko‘zlarini ochdi. 
— Uxlamayapsizmi, komandir? 
— Spenderni kutayapman. — Kapitan zaifgina jilmaydi. 
Mak-Klyur o‘ylab qoldi. 
— Bilasizmi, komandir, nazarimda u kelmaydigandek. Nimagaligini o‘zim bilmayman-u, ammo 
ko‘nglim shuni sezib turibdi. U kelmaydi. 
Mak-Klyur boshqa yonboshiga ag‘darildi. Olov chirsillab uchqun sachratdi-da, o‘chib qoldi. 
Oradan bir hafta o‘tdi, Spenderdan esa dom-darak yo‘q edi. Kapitan uni qidirgani bir qancha 
dastalar yubordi, lekin ular qaytib kelishdi-da, qayoqqa g‘oyib bo‘lganiga aqlimiz yetmay qoldi, deb 
aytishdi. Hechqisi yo‘q, sayoqlanib yurib-yurib o‘z oyog‘i bilan qaytib keladi. O’zi sayoq va betayin bir 
odam edi. Ketsa ketib o‘lmaydimi. 
Kapitan indamadi, biroq hammasini kema jurnaliga yozib qo‘ydi... 
Bir kuni erta bilan — bu dushanba ham yoki seshanba ham, yoki Marsning boshqa har qanday kuni 
bo‘lishi mumkin edi — Biggs yuzini oftobga tutgancha va oyoqlarini muzdek suvda o‘ynatgancha 
kanal qirg‘og‘ida o‘tirardi. 
Kanal bo‘yidan bir odam kelardi. Uning soyasi Biggsga tushdi. Biggs ko‘zlarini ochdi. 
— O’, alhazar! — deb yubordi Biggs. 
— Men seni o‘ldiraman. 
— Qo‘ysang-chi bu ahmoqona hazilingni, Spender. 
— O’rningdan tur, erkaklardek o‘l! 
— Xudo haqqi, to‘pponchangni ol. 
Spender to‘pponcha tepkisini faqat bir marta bosdi. Bir lahza burun kanal qirg‘og‘ida o‘tirgan Biggs 
asta oldinga egildi-da, suvga qulab tushdi. O’q ovozi xuddi yaproq shitiridek, zaif g‘o‘ng‘illashdek juda 
past edi. Jasad asta, tanho, tinch oqayotgan kanal suviga tushdi-da, bosiq «bilq» etgan tovush 
chiqarib, ko‘zdan g‘oyib bo‘ldi. 
Spender to‘pponchani g‘ilofga soldi-da, tovushsiz odimlab nari ketdi. Mars uzra quyosh charaqlab 
turardi, uning nurlari Spenderning qo‘llarini kuydirar, qo‘rg‘oshinday yaltiroq yuzini jizillatar edi. U 
chopmayotgandi, go‘yo o‘tgan galdan buyon hech narsa o‘zgarmagandek, agar hozir kunduz ekanini 
hisobga olmaganda, bemalol ketib borar edi. U raketa yoniga bordi; bir necha odam bostirma tagida 
kema oshpazi qo‘yib ketgan nonushtaning changini chiqarmoqda edi. 
— Ana, O’lg‘iz Bo‘rimiz kelib qoldi, — dedi kimdir.  
— Kel, Spender! Ko‘rishmaganimizga ham ancha bo‘ldi-ya! 
Stolda o‘tirgan to‘rtovlon ularga indamay qarab turgan kishiga tikilishdi. 
— Senga bu la’nati xarobalarni xudo berib qoldi-da, — kinoyali jilmayib dedi oshpaz, tovoqdagi 
qop-qora suyuqlikni aralashtirar ekan. — Qaranglar, suyaklari sanalib turgan och ko‘ppakdan farqi 
qolmabdi. 
— Bo‘lsa bordir. Men bir narsani aniqlashim kerak edi. Agar shu atrofda marslikni ko‘rib qoldim, 
desam, nima degan bo‘lar edilaring? 
To‘rttala fazogir sanchqilarini bir chetga qo‘yishdi. 

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi