Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
— Marslik? Qaerda? 
— Bu muhim emas. Sizlarga bitta savol bersam maylimi? Agar mamlakatingizga begona odamlar 
kirib kelib, hamma narsani ag‘dar-to‘ntar qila boshlasa, marslikning o‘rnida siz bo‘lganingizda 
o‘zingizni qanday his etar edingiz? 
— Qanday his etishimni men yaxshi bilaman, — dedi Cheroki. — Tomirimda cheroklar qabilasi qoni 
oqadi. Bobom Oklaxoma tarixidan ko‘p narsalar gapirib bergan edi. Men sizlarga aytsam, agar bu 
yerda marsliklar qolgan bo‘lsa, men ularni tushunaman. 
— Sizlar-chi? — ehtiyotkorlik bilan so‘radi boshqalardan. 
Hech kim hech narsa deb javob bermadi. O’rtaga o‘zgacha bir sukunat cho‘kdi. Go‘yo topishmoq 
aytildi-yu, “topgan topaloqniki” qabilidagi bir holat edi. Topgan olib ketaveradi-yu, qolganlar qulog‘ini 
ushlab qolaveradi. 
— Shunaqa gaplar, — dedi Spender. — Men marslikni uchratib qoldim. 
Ular Spenderga ishonqiramay qarab turishardi. 
— Hov anavi yerda, o‘lik qishloqlardan birida Uni uchrataman deb sira o‘ylamagandim ham. Aqalli 
qidirganim ham yo‘q. Bilmadim, u yerda u nima qilayotgan ekan. Shu haftada men bir kichikroq 
shaharchada yashadim, qadimgi yozuvlarni o‘rganishga harakat qildim, ularning qadimgi san’atlarini 
tadqiq qildim. Kelib-kelib bir kun bir marslikni ko‘rib qoldim. U bir lahzagina ko‘rinib turdi-da, o‘sha 
zahoti g‘oyib bo‘ldi. Shundan keyin ikki kungacha ko‘rinmay ketdi. Yanagi kelganida men yozuvlarni 
tadqiq qilib o‘tirardim. Bu bir necha bor takrorlandi, har gal u yaqinroqda paydo bo‘lar edi. Men mars 
tilini o‘rganib olgan kunda, — bu haddan tashqari oddiy edi, menga piktogrammalar yordam berar edi 
— marslik shundoq qarshimda paydo bo‘ldi-da: “Menga boshmoqlaringizni bering”, dedi. Men unga 
boshmoqlarimni berdim, u esa bunday dedi: “Endi egningizdagi hamma kiyimingizni bering”. Men 
hamma kiyimimni yechib berdim, u yana: “To‘pponchangizni bering” dedi. To‘pponchamni berdim. 
Shunda u: “Endi men bilan yuring-da, nima bo‘lishini tomosha qiling”, dedi. Shunday qilib, marslik 
lagerga ketdi, xullas, u mana shu yerda. 
— Men hech qanaqa marslikni ko‘rmayapman, — e’tiroz bildirdi Cheroki. 
— Afsus. 
Spender g‘ilofdan to‘pponchani oldi. Past g‘o‘ng‘illash eshitildi. Birinchi o‘q chapdan eng chekkadagi 
odamga borib tegdi. Ikkinchi va uchinchi o‘q esa o‘ngdan chetdagi va o‘rtada o‘tirgan kishilarga borib 
tegdi. Oshpaz qo‘rqib gulxandan o‘girildi va to‘rtinchi o‘q unga borib tegdi. U yuztuban olov ichiga 
qulab tushdi va qimirlamay yotib qoldi, kiyimlari esa gurillab yondi. 
Quyosh nuriga cho‘mgancha raketa g‘oz turar edi. Stolda uch kishi o‘tirar, qo‘llari esa allaqachon 
sovib qolgan nonushtali likopchalar yonida turardi. Omon qolgan birgina Cheroki gap nimadaligini 
anglayolmay Spenderga qaradi. 
— Men bilan yurishing mumkin, — dedi Spender. 
Cheroki hech nima deb javob bermadi. 
— Quloq sol, men seni o‘z davramga olaman. — Spender kuta boshladi. 
Nihoyat Cheroki tilga kirdi. 
— Sen ularni o‘ldirding, — dedi u va ro‘parasida o‘tirganlarga bazo‘r qarab qo‘ydi. 
— Ular shunga munosib edilar. 
— Esingni yebsan! 
— Ehtimol. Lekin sen men bilan yurishing mumkin. 
— Sen bilan — nimaga? — qichqirdi Cheroki yuzidan rangi qochgan, ko‘zlaridan yosh tirqiragancha. 
— Yo‘qol ko‘zimdan! 
Spenderning yuzi ko‘kardi. 
— Hech bo‘lmaganda sen meni tushunarsan, deb o‘ylagandim. 
— Yo‘qol! — Cherokining qo‘li to‘pponchaga cho‘zildi. 
Spender oxirgi marta o‘q uzdi. Cheroki boshqa qimir etmay qoldi. 
Lekin Spender harakatga keldi. U terlagan yuzini kafti bilan siladi. U raketaga qaradi va shu zahoti 

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi