V
Ta’sirchanlik va akobir munofiq
Xiyol bo‘lsa-da, jonli fikr aytish gustoxlikdek
ko‘rinadi, bu yerda siyqa va ma’nisiz gaplarga shu
qadar o‘rganib qolishgan. Suhbat chog‘i o‘ziga xos
gaplarni aytgan odamni Xudo urdi deyavering.
Foblaz.
Bir necha oy sinov muddati tugab, uy boshqaruvchisi yilning
uchinchi choragi uchun maoshini keltirib berganida Jyulenning ahvoli
quyidagicha edi. Janob de lya Mol unga Bretan va Normandiyadagi
yerlarni boshqarish ustidan nazorat qilib turishni topshirdi. Abbat
de Friler bilan bo‘lgan o‘sha mashhur da’volashuv bo‘yicha barcha
yozishmalar ham uning zimmasiga yuklandi. Abbat Pirar uni bu ish
bilan batafsil tanishtirib chiqdi.
Markiz o‘zining nomiga kelgan turli-tuman xatlarning hoshiyasiga
yozib qo‘ygan qaydlarni dasturilamal qilgan holda Jyulen javoblar
yozar va bu javoblarning deyarli hammasi markizning imzosiga noil
bo‘lar edi.
Seminariyada o‘qituvchilar Jyulenning darslarga qunt qil-
masligidan afsuslanishardi, lekin shunga qaramay, uni o‘zlarining
eng ajoyib shogirdlaridan biri deb hisoblashardi. Nafsoniyati aziyat
chekkan bu odam turli-tuman ishlarga shu qadar jon-jahdi bilan
berilib ketdiki, provinsiyadan kelganida ikki yuzi qip-qizil bo‘lsa,
endi bir holatga tushib qolgan edi. Ammo uning bunday so‘lg‘inligini
se minarist o‘rtoqlari fazilat deb hisoblashardi, Jyulenning nazarida,
bular bezansonlik hamkasabalari kabi yovuz ham, pulga o‘ch ham
emasdilar, talabalar esa, o‘z navbatida, uni sil kasali bo‘lsa kerak,
deb o‘ylashardi. Markiz unga ot sovg‘a qildi. Otda sayr qilib yurgan
chog‘ida tasodifan seminaristlardan birontasi ko‘rib qolishidan
295
cho‘chigan Jyulen ularga, ot minib sayr qilishni menga doktorlar
buyurgan, deb aytdi. Abbat Pirar uni turli yansenist doiralarga olib
kirdi. Jyulen qattiq hayratga tushdi, shu paytga qadar uning din
haqidagi tasavvuri munofiqlik va pulga hirs qo‘yish bilan bog‘liq edi.
Yigit daromad haqida mutlaqo o‘ylamaydigan bu qattiqqo‘l, xudotars
odamlarga ixlos qo‘yib qoldi. Ulardan ko‘pchiligi yigitga do‘stona mu-
nosabatda bo‘lib, unga turli maslahatlar berishardi. Jyulenning oldida
yangi bir dunyo ochilmoqda edi. Yansenistlar orasida u juda baland
bo‘yli, liberal, o‘z vatanida o‘limg‘a ham hukm qilingan va, shu bilan
birga, g‘oyat xudojo‘y bir odam bo‘lgan graf Altamira bilan tanishib
qoldi. Bu g‘alati ziddiyat – xudojo‘ylik va ozodlikka bo‘lgan muhab-
batning bir kishida mujassamligi uni juda hayratga solmoqda edi.
Jyulenning yosh graf Norber bilan o‘zaro munosabati birmun-
cha sovuqroq bo‘lib qolgandi. Norber ba’zi do‘stlarining hazil-huzul
gaplariga javob berishda Jyulen biroz haddidan oshyapti, deb hi-
soblardi. Bir-ikki marta suhbat chog‘i odob qoidalarini buzib qo‘ygani-
dan so‘ng Jyulen o‘ziga-o‘zi m-l Matilda bilan hech qachon birinchi
bo‘lib gaplashmaslikka so‘z berdi. De lya Mol xonadonida barcha u
bilan doim g‘oyat muloyim gaplashardi, biroq yigit ularning ko‘zida
ma’lum qadar obro‘sini tushirib qo‘yganini his etdi. Uning provinsial
bama’niligi buni hamma narsa yangiligida yaxshi bo‘ladi, degan xalq
maqoli bilan izohlardi. Ehtimol, u birinchi kunlardagiga qaraganda
farosatliroq bo‘lib qolgandir yoki balkim parijliklarning boshida Jyu-
lenni o‘ziga rom qilib qo‘ygan xushmuomalaligi endi uni shunchaki
kamroq maftun qilayotgandir.
U ishini tugatgan zahoti haddan tashqari zerika boshlardi; in-
sonning kiborlar jamiyatidagi tutgan o‘rniga qarab juda aniq taq-
simlangan, bir maromdagi xushmuomalalikning tinkani qurituvchi
ta’siri shunaqa bo‘ladi. Sal bo‘lsa-da, ta’sirchan odam muomaladagi
bu sun’iylikni juda yaxshi his etadi.
Albatta, provinsiyada odamlar birmuncha qo‘rsroq bo‘lishadi,
lekin u yerda siz bilan gaplashayotgan suhbatdoshingiz biroz ruh-
lanib ketadi. De lya Mol xonadonida Jyulenning izzat-nafsi hech
qachon aziyat chekmasdi, ammo kunning oxiriga borib u ko‘pincha
yig‘lagisi kelardi. Provinsiyada mabodo qahvaxonaga kirayotib biron
nojo‘ya ish qilib qo‘ysangiz, ofitsiant darrov sizga e’tibor berardi.
Agar o‘sha voqeaning nafsoniyatingizga tegadigan biror tomoni
bo‘lsa, u sizga hamdardlik bildirar va dilingizni og‘ritadigan o‘sha
296
so‘zni kamida o‘n marta takrorlardi. Parijda esa nazokat yuzasidan
sezdirmay qulishadi, lekin siz u yerda doim va hamma uchun begona
bo‘lib qolaverasiz.
Biz, agar Jyulenni jamiyatda tutgan o‘rni tufayli kalaka qilishga
arzimaydi deb hisoblamaganlarida, qahramonimizni kulgili ahvolga
solib qo‘yishi mumkin bo‘lgan turli-tuman mayda sarguzashtlarni
gapirib o‘tirmaymiz. U o‘zining o‘ta ta’sirchanligi sababli behisob
xatolarga yo‘l qo‘ymoqda edi. Uning barcha ko‘ngil ochishlari ehti-
yotkorlikka o‘xshab ketardi: u har kuni to‘pponcha otib mashq qilar
va mashhur qidichboz-o‘qituvchilardan birining tirishqoq shogirdi
hisoblanardi. Bo‘sh vaqti bo‘ldi deguncha, bir paytdagiga o‘xshab,
kitob o‘qish o‘rniga, u manejga yugurar va eng asov otlarni berishni
talab qilardi. Bereytor bilan sayr qilar ekan, u deyarli har gal otdan
yiqilardi.
Markiz Jyulenni o‘zi uchun juda ma’qul xodim hisoblardi, zero
Jyulen zo‘r berib ishlar, kamgap va ziyrak edi; asta-sekin markiz unga
tushunib tagiga yetmoq uchun anchayin aql-idrok talab qilinadigan
ishlarni ham topshira boshladi. Dabdabali rejalaridan qo‘li bo‘shagan
kezlari markiz o‘z ishlarini juda oqilona yuritardi; barcha yangiliklar-
dan boxabar bo‘lgani tufayli u birjada muvaffaqiyat bilan o‘ynardi. U
uy va mulklar sotib olardi, biroq jahli tez bo‘lgani sababli arzimagan
narsa uchun ham g‘azablanaverardi. U yuzlab luidorni sovurib yubo-
rardi-yu, qandaydir yuz frankni deb sudlashardi. Qo‘li ochiq badavlat
odam ishlarda ham daromad emas, ermak izlaydi. Markizga chindan
ham moliyaviy ishlarni qulay va izchil bir tartibga sola biladigan o‘ziga
xos shtab boshlig‘i kerak edi.
De lya Mol xonim o‘zining bosiq tabiatiga qaramay, ba’zan Jyulenni
masxara qila boshlardi. Ta’sirchanlik natijasida beixtiyor qilingan
barcha xatti-harakatlar asilzoda xonimlarni dahshatga soladi – buni
ular odob qoidalariga zid deb hisoblaydilar. Markiz ikki-uch bor
Jyulenning yonini oldi: «Agar u sizning mehmonxonangizda kulgili
ko‘rinsa, yozuv stoli yonida zo‘r ish qilyapti...» Jyulen, o‘z navbatida,
markizaning sirini bilib oldim, deya hisoblardi. Xonim baron de lya
Jumatning ismini eshitgan zahoti juda sermulozamat bo‘lib, har
narsaga qiziqa boshlardi. Baron basharasi gezarib yuradigan behad
sovuq bir odam edi. U o‘rta bo‘yli, ozg‘in, bad-bashara kimsa bo‘lib,
doim juda yaxshi kiyinardi, saroydagi qabul marosimlariga kanda
qilmay borib turar va, odatda, biron nimani gapirmasdi. Uning fikr
297
yuritish tarzi ana shunday edi. De lya Mol xonim agar uni kuyov qilib
olishga erishganida, umri bino bo‘lib birinchi marta o‘zini chinaka-
miga baxtiyor his etgan bo‘lardi.
Do'stlaringiz bilan baham: |