Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

141
Мени кўрмади ҳам.
― Гарри амакига жуда ачиндим, дада, — дедим секин қўлтиғидан олиб.
― Уни қаттиқ соғинаман, — шивирлади дадам. — Оиласидагиларга
қийин бўлди, болалари ҳали ёш эди...
Уйга киришдан олдин дадамни огоҳлантириб қўймоқчи бўлдим.
― Дада, ким меҳмонга келганини икки дунёда ҳам тополмайсиз.
Дадам ҳовлига аланглаб қора "Мерседес"ни кўриб улгурмасидан
қаршисида Элис пайдо бўлди.
― Салом, Чарли, — деди у ғамгин. — Шундай оғир дақиқаларда
келганимдан афсусдаман.
― Элис Каллен?! Элис, ўзингмисан?
― Ўзимман.
― Карлайл ҳам...
― Йўқ, ёлғиз ўзим келдим.
Дадам аслида Карлайлни сўрамоқчи бўлмаганини сезиб турардим.
― Дада, Элис бизникида тунаб қолса майлими илтимос қилдим. — Ўзи
рози.
― Албатта, — деди дадам шошиб. — Сени кўрганимиздан хурсандмиз,
Элис.
― Раҳмат, Чарли.
Дадамга овқат сузиб бериб, Элис иккаламиз яна диванга жойлашдик.
― Унга бу ерга келганингни айтасанми? — сўрадим узилиб қолган
гапимизни давом эттириш учун.
― Йўқ, айтсам у калламни олади...
Кулиб юбордим. Туни билан ухламай Элис билан суҳбатлашиб чиқишга
ҳам тайёр эдим. Лекин сув бор қувватимни олиб қўйгани учун Элиснинг
елкасига бошимни қўйиб ухлаб қолганимни билмабман. Мириқиб ухлаб,
уйғонганимда ошхонадан дадам билан Элиснинг овози эшитилиб
турарди.
― Жуда қийин бўлгандир, Чарли — деди Элис меҳрибонлик билан. Улар
Гарри ҳақида гаплашишяпти деб ўйладим.
― Жуда қийин, — хўрсинди дадам.
― Менга ҳаммасини гапириб беринг, биз кетганимиздан кейин нималар
бўлганини билгим келяпти.
Нафас олишни ҳам унутиб қулоқларимни динг қилдим.
Ўзимни бу пайтгача сира бунақанги чорасиз ҳис қилмагандим, — секин
гап бошлади дадам. — Нима қилишни билмай қолдим. Умуман емай-
ичмай қўйгач, касалхонага ётқизишни ҳам ўйладим, лекин у ерда
ёлғизланиб қоладими, деб қўрқдим.
― Бу ҳолатдан чиқа олмадими?
― Онаси келиб Флоридага олиб кетишига ҳам рози эдим ўша дамда.
Лекин буюмларини йиғиштиришни бошлаганимда шунақа тўполон
қилдики, аввал уни бу аҳволда сира кўрмагандим. У ғазабдан бўғилиб ҳеч
қаерга кетмаслигини айтиб, ҳамма нарсани улоқтирди... Ниҳоят йиғлади,
шундан кейин енгил тортса керак, деб ўйладим.