Өзбекстан республикасы жоғары және орта арнаулы білім беру уәзірлігі

3.7.2. Рухани-адамгершілік тәрбиенің мәні, мақсаты, міндет-
тері.
Рухани-адамгершілік тәрбиесі дегеніміз 
–
 
оқушылардың бойында мі-нез-
құлықтың белгілі бip сипаттарын қалыптастыру және олардың өздерінің де бір-
біріне, семьяға, басқа адамдарға, мемлекетке деген қатынасын анық-тайтын 
мінез-құлық нормалары мен ережелерін дамыту жөніндегі тәрбиеші-лердің 
арнаулы мақсат көздеген қызметі.
Адамгершілік – латынның мораль деген сөзінің баламасы.
Мораль дегеніміз 
–
 
адамдардың бip-біріне және қоғамға деген міндет-тері 
мен қатынастарын айқындайтын ортақ тұрмысы мен мінез-құлқының 
нормалары және ережелерiнің жиынтығы.
Рухани-адамгершілік тәрбиенің 
мақсаты 
–
 
рухани-моралдық жағынан 
жетілген, адамгершілік қасиетке ие жеке адамды тәрбиелеу.
Рухани-адамгершілік тәрбиенің негiзгi 
мiндеттерi 
мыналар:
– жас ұрпақты қоғамда қабылданған моралдық нормаларға мойынұсы-нып 
жасауға үйрету;
– адамгершілік сананы, тұрақты адамгершілік сенiмдi, көзқарасты тәр-
биелеу; 
– жас ұрпақтың Отанға, қоғамға, еңбекке, адамдарға, өзiне деген қа-рым-
қатынасына бағыталған адамгершiлiк сезімдi тәрбиелеу, дамыту; 

---

139 
– рухани байлықтарды оқушылардың бойына сіңіру арқылы олардың 
рухани дүниесiн қалыптастыру;
– ізгілік,
 
парасатылық қасиеттерiн тәрбиелеу. Жеке адамның адамгер-
шілік жағынан қалыптасу процесiнде 
адамгершілiк сезімдер 
ерекше орын 
алады.
Сезім 
дегенiмiз – әлеуметтiк және табиғи өмірдің сан алуан жақтарына 
эмоциялық қатынас. Жоғары сезімдер арасында адамгершілік сезімдер ерек-ше 
орын алады.
Адамның адамгершілік санасының дәрежесі оның мінез-құлқы мен іс- 
әрекетiн анықтайды. Сананың қалыптасуы ұзақ та күрделі процесс. Бiрiншi 
класс оқушысына басқалармен санаса білуді үйрету, жұмыста бiр-бiрiне ке-
дергі болмауды түсіндiру қажет.