O'zbekiston Milliy Ensiklopediyasi indd

ЭРКАҚОРИ, Каримов Эркақори 
(1877.17.12, Данғара тумани Тумор 
қишлоғи — 1954.12.3, Қўқон) — ашу-
лачи, аскиячи, Ўзбекистон халқ ҳофизи 
(1944). Катта ашула санъатининг йирик 
вакилларидан; ширали, жарангдор овоз 
соҳиби. Болалигида касаллик оқибатида 
кўзи ожиз бўлиб қолган. Қўқон ма-
драсасида таҳсил кўрган. Ёшлигидан 
Муқимий, Фурқат, Завқий каби шоир-
лар билан ижодий алоқада бўлиб, ўзи 
ҳам шеърлар ёзган. Навоий, Амирий, 
Муқимий, Камий, Ҳазиний, Чархий ва 
бошқаларнинг ғазалларига мослаб кат-
та ашулалар ижро этган. Шунингдек, 
Э. репертуаридан мумтоз ва замонавий 

---

www.ziyouz.com кутубхонаси
189
ашулалар, мақом йўллари, мас, «Даво 
қиласиз» (Камий ғазали), «Чапандози Гу-
лёр» (Ҳазиний), «Янги боғ», «Унутман-
глар», «Замондандир» (Чархий), «Қўқон 
Ушшоғи», «Чортоқ» ва бошқалар ўрин 
олган. Чустий, Хастадил, Фироқий син-
гари шоирлар Э. ижодидан илҳомланиб 
ашулабоп шеърлар яратишган.
Э. Москвада бўлган Ўзбек санъати де-
кадаси қатнашчиси (1937). Катта Фарғона 
канали қурувчилари ва 2-жаҳон уруши 
йилларида жангчилар ва меҳнаткашларга 
ўзининг руҳлантирувчи қўшиқ ва 
ашулалари билан маданий хизмат 
кўрсатган. Ўз даврининг уста аскиячи-
ларидан бири сифатида машҳур бўлган. 
Шерқўзи Бойқўзиев, Эргаш Ҳайдаров, 
Расулқори Мамадалиев, Меҳмонтўра 
Тўйчиев ва бошқалар Э.нинг шогирд ва 
ҳамнафаслари эди.
Ад:. Ўзбекистон халқ созандалари, 
2-китоб, Т., 1974.
ЭРКЕР (нем. Егкег) меъморлик 
шакли; бино деворидан ярим доира, 
тўртбурчак ёки кўп қиррали ойнабанд 
шаклда туртиб чиққан жой. Бир неча 
қават, баъзан тарзнинг тепасига (одатда, 
1қаватдан ташқари) ишланади. Э. би-
нонинг ички майдонини кенгайтиради, 
унинг ёритилишини яхшилайди ва ичка-
рига қуёш нури бевосита тушишини таъ-
минлайди.