- Bir kuni Buxoro amiri faytunda Nurota, Karmana, Ziyodin, Sul-
tonobodni aylanib kelib charchaydiyu cho'lda soyabon o ‘mattirib, dam
oladi. Amirning shotirlaridan biri Malik degich yigit ekan. Amir uxlab
qoladi. Shu paytda Amirning bumidan bir chivin chiqib, so‘ng suv to'la
kosa ustida turgan pichoq ustidan yurib o ‘tib, sichqon iniga kirib ketadi.
Bir ozdan so‘ng chivin sichqon inidan chiqib keladi-da, yana o ‘sha suv
to‘la kosa ustidagi pichoqdan yurib o ‘tib, podshoning burniga kirib
ketadi. Malik botir bu hangomani ko‘rib hayratda qoladi-yu, nima qilarini
bilmaydi. Amir bo'lsa qattiq uxlagan, boshqa amaldoru xizmatkorlar ham
chekkada dam olayotgan ekan. Malik o ‘sha chivinni o ‘ldiraman desa,
amir uyg‘onib qolib unga qo‘l ko‘targanini ko'rsa, tayinki, boshi ketadi.
Nihoyat, amir uyg‘onibdi. Malik uning qo‘liga suv quyibdi, amal-
dorlar davra quribdilar. Amir g‘aroyib tushini aytibdi:
- Tushimda bir uzoq cho‘lga chiqib ketganmishman. Ancha yurib
daryoga yetibman. Daryo ustida temir ko‘prik bor ekan. Ko‘prikdan
narigi sohilga o ‘tib, bir g ‘orga kirib ketibman. G ‘or ichida ikki xum tilla
yotganmish. G‘ordan chiqib, ko‘prikdan o ‘tib, cho‘ldan kechib yana
taxtimga kelib o‘tiribman. Tushimning ta’birini aytinglar-chi, ne kori hoi
bo‘lar ekan?
Amirning hamrohlari birisi u, birisi bu deyishibdi. Malik dono yigit
ekan, u simi bilibdi-yu, o ‘zini kasalga solib yotib olibdi. “0 ‘zimga kelib
olsam, sizlarga yetib olaman”, - debdi. Amir kishilari bilan jo ‘nab
ketibdi. Malik darrov ketmon olib, o‘sha chivin kirib chiqqan sichqon
inini kavlashga tushibdi.
Haqiqatan u yerda ikki xum tilla bor ekan. Malik tilladan bir xaltasini
olib, ahli nomdor, dongdor ustalami boshlab kelib, shu yerga qishloq
qurdiribdi, hovuzlar bunyod etibdi. Ana o ‘shandan buyon cho‘lni “Cho‘li
Malik” deb atashibdilar”.
Rivoyatlar haqida aytilgan fikrlardan shunday xulosalarga kelish
mumkin:
1. Rivoyatlar afsonalardan farqli ravishda bevosita hayotda bolishi
mumkin bo‘lgan voqealarga asoslanadi.
2. Ular mavzu jihatdan turlarga bo‘lingan holda yo biron tarixiy
shaxs hayotidagi ibratli voqeani bayon etadi, yo geografik o ‘rin-joyning
nomini izohlaydi.
3. Rivoyatlarda badiiy tasvirdan ko‘ra ro‘y bergan voqeani qisqa va
ixcham, sodda va ravon tarzda bayon qilishga ko‘proq e’tibor beriladi.
Aslini olganda, aynan shu fazilatlar rivoyatlarning badiiyligini belgilaydi.
Do'stlaringiz bilan baham: