Олабўжи романдан катта хикоя

меҳмонларнинг ақл бовар қилмас чиркин, фаҳшга тўла маишатларига 
ҳам гувоҳ бўлган... 
“Брат”, яъни Абдуқаюм санаторийда беш йил “помповур” бўлиб 
ҳамда югурдаклик (официантлик) қилиб, анча-мунча пул жамғарган: о, 
бир арбоб бир фоҳиша билан ўтирган хонага бир бор пилдираб кириб 
чиқиш ҳақи – ўртаҳол бир муаллимнинг бир ойлик маошидан кам 
бўлмас экан. 
Ленин Абдуқаюм бир нарсани унутмас экан: ўзининг кимлигию 
оддий халқнинг аҳволи... 
Кунларнинг бирида қават навбатчилигини сотиб олади... 

---

88 
Ана шу кезларда бир фақир муаллимни (уям етимлар уйидан 
чиққан экан) бола-чақаси билан хос хонага (люксга) жойлагани учун 
директор билан орасида гап қочади. Ва у кулиб-хохолаб, ўша даргоҳда 
урф бўлиб қолган савдогарчиликлар ҳақида оғзига келган гапни 
қайтармай айтиб, бу маконнигина эмас, гўзал Қримни ҳам, тарк этади. 
Масковга келиб, бозордан ўзбекларни топади. Кир-чир дўппи 
кийган, халатлари ҳалигидай – бири ўғлини уйлантириш, бири қизини 
чиқариш ташвишида юрган талай бозорчилар ила жигарлашиб кетади.
 ...Қисқаси; бир дипломат пул билан (беш сўмлик ва ўн сўмлик 
экан) мана иу Оқсув бўйига етиб келганида, қараса, кўприк йўқ, 
мошиналар тўхтаб қолган, икки қирғоқни тўлдирган оломон бўтана сув 
ўртасида силкинаётган қари тут шохига тикилишар, унда чопон кийган 
бир аёл боласининг йўргагидан тишлаган ҳолда шохга ёпишиб турган 
эмиш. 
Шунда кимдир бир девқомат йигитга буюрипти: “Болам, бор, отни 
мин! Опчиқ у ожизани!” 
Девқомат йигит йўлакай ечиниб, иштонни липа уриб, қирғоқдаги 
от-улов ичида алоҳида бўптурган қорабайирнинг айил-пуштанига 
ёпишади. Униям ўзидек яланғоч қилиб миниб, одамхўр селга кирипти.