Олабўжи романдан катта хикоя

боғда помидор бор! Олма, шафтоли... – Сен, сен айбдорсан! – Ичидаги 
гапини давом эттирди: – Мен ўша ёққа боравер, дедим. Сен бўлсанг 
тўғри бу ерга ҳайдагансан. Тиканларни... Ну, Баҳорой, – алланечук 
уялиб, жилмайди. – Яқин жуда. 
Баҳор табассум қилди. 
– Биламан. 
Ултон тисланиб, қизга йўл берди. 
– Аммо лекин сиз кўп нарсани биласиз! – Баҳор кутилмаганда 
чўчиб унга қаради. Ултон бош ирғади. – Баъзи гапларингизни эшитиб, 
қойил бўлдим. Худо урсин агар, битта зиёли қиз бўлса, сизчалик бўлади. 

---

67 
Мен замонавий ўзбечкани кўзда тутаётирман! 
Баҳор енгил тортиб йўлга тушди. 
...Оқсув бўйидаги боғ йигирма сотихдан ошади: катта боғ. 
Тўғри, колхоз қурилиши арафасида ҳозирги чойхонанинг ўрнию 
мактабнинг тажриба боғчаси ҳам Ултоннинг она томондан бобоси – 
Қорақулбойнинг мулки ҳисобланган. Колхоз тузилгандан кейин мана 
шу тўрт танобча дарахтзор буларга “хусусий мулк” сифатида 
қолдирилган. 
Табиий, бу ернинг ҳам камида ярмиси аллақачон “давлат мулки” 
сифатида тортиб олинган бўлурди. Хайрият, Оқсув бор экан – Қўйсиной 
опанинг жонига ора кирган: тошқин маҳаллари ўзанини ўзгартириб, 
боғнинг ичидан йўл солган, уни бўлиб ҳам ташлаган, кейин ёввош 
тортиб эски ўзанига қайтган ва бу орада талай дарахтлар ўрнига янги 
кўчатлар экилган, чўкмалардан эса тоғ бағирларида битадиган учқат, 
аччиқ бодом ва дўланалар ўсиб чиққан. 
Ҳозир Оқсув пастликдан – ўзанини кавлаб-емириб оқадики, 
боғнинг адоғи кўтарилиб кетган: қирғоқнинг баландлиги ростмана одам 
бўйи келади. 
Сой хотиржам оқаётир... боғ ҳам хотиржам: илло совхоз 
катталаридан: “Бу боғ жуда катта-ку?” деган суқ гап чиққани йўқ.