Олабўжи романдан катта хикоя

Бу ерларда гиёҳ йўқ, бори ҳам хазон бўлиб – қоя тусига киргани 
учун манзара қандайдир жонсиз сайёрани эслатади ва Ултон беихтиёр 
19
Тоғнингкемтик жойи, эгари. 

---

358 
камдан бош чиқариб турган арчаларга қараб-қараб қўяди. 
Ўша ерга чиқишганда, Гижингтой иҳранар, сувлиғидан кўпик 
томар эди. Ултон ҳам болдирларини уқалар, Баҳор эса... 
...этакда ястаниб ётган сийрак баргли, новча-новча арчаларга 
тикилиб қолган, чўнг уммондан яшил оролчага чиқиб қолган ва бундан 
ҳайратда қотган сайёҳга ўхшар эди. 
– Тушай! Туширинг, – деди у бирдан. 
Ултон унга яна қўлларини чўзди, қучиб олиб ерга қўйди. Жувон 
унинг терлаган пешонасини бармоғида артиб, ўша жойдан яна “чип” 
этказиб ўпти. 
Ултон: 
– Ана шунинг адоғида, – деди. – Зовбоши. Сиз отда кетаверсангиз 
бўларди. 
– Не хочу! Сиз – пиёда, мен отда – графиня бўлиб, а? 
Ултон унинг кифтига қўл солиб, олға бошлади-ю, шошилиб отга 
ўгирилди.
– Ҳе, жонивор, ҳозир, ҳозир... – дея хуржун кўзидан мили чиқиб 
турган милтиқни олди. Ва кучига куч қўшилгандай шиддат билан: – 
Олға! – деди. 
– Олға! – деди Баҳор ҳам. Кейин бир қадам четланди. – Милтиқдан 
қўрқаман... Умид ярамас бешотар опкеламан, дейди. Хоҳласа, автомат 
олармиш! 
Ултон унга тикилди. 
– Термизга юк оборади-ю! Афғон чегарасигаям ўтаркан... Ўша 
ерда ўзимизникилар сотишаркан! 
– Ё, тавба! 
Баҳор бир ишни қотириб қўйгандай жилди. 
– Сиз билмайсиз-да! – Сал тин олиб, давом этди: – 
Таракановникига борайлик, эшитасиз. Ҳарбийлар ҳатто... УАЗик ҳам 
сотишади! Списат қилиб. Ана сизга Совет Армияси! Офицерлар 

---

359