Олабўжи романдан катта хикоя

– Энди кеч. – Эрига термилди у. – Лекин шу нарса эсимга келган 
бўлса, ўлай... 
Ултон тағин... чўнг бир “масала”да ҳам Баҳор билан фикри, 
нуқтаи назари мос келганини “кўриб”, шу қадар ҳаяжонланиб кетдики, 
уни... 
...қучиб-қучиб ўпгиси келди. 
“Айтмоқчи, бизда ҳалқа тақиш ҳам расм бўлмаган-ку? – деди 
ичида. – Азалдан... 
Буям – Исо пайғамбарнинг умматларига хос одат... Лекин 
ўзимиздаям жуда расм бўлиб кетди-да! 
Ҳа, қабрга гул қўйиш урфга кирганда, ҳалқа...” 
Ултон ўзини босиб олиб, Турсунтошга боқди-ю, унинг кафтида... 
қизил духоба қутичани кўриб, қотиб қолди. 
Унга нима дейиш керак: миннатдорчилик билдиришми ё ҳақини 
ҳозир тўлашни айтишми – ақли етмай, ҳамда бу ҳол – ҳаётда мутлақо 
истисно... ҳол эканини дилида қайд этган ҳолда Баҳорига қаради. У эса 
Турсунтошга бақрайиб турарди. Сўнг бирдан кўзи ёшга тўлди. 
Бошини эгиб, Дунёнинг орқасига яширинган бўлди. Дунё унинг 

---

328 
кифтини силади. 
– Баҳор... Оббо! Мениям эсимга келмаган экан... Ҳой, мана, 
мендаям колцо йўқ. Буни кўр! Бу нима? 
Баҳор гангиб, Дунёнинг бармоғидаги йўғон-қалин, ёқут кўзли 
узукка тикилди. 
– Бўлдими? 
Баҳор бирдан синиқ жилмайди-да: 
– Кечирасизлар, – деди. – Узр, мен... Бошқа нарса эсимга... – Эрига 
боқди. – Бир нима дейсизми? 
– Ҳа, – деди Ултон уни қувватлаб. – Шу, мен ҳам... – Бўлмади: 
чидай олмади. – Э, бу нар-са-ку! – деб юборди ва ҳалидан бери буларни 
кузатишга “мажбур” бўлган давра аҳли енгил нафас олди. 
– Яшанг! – деб хитоб қилди Хуррам. – Сизни тушунамиз, келин! 
Шу сонияда давра ҳам, келин-куёв ҳам Турсунтошнинг кафтидаги