Олабўжи романдан катта хикоя

ўн минут вақт кетарди, холос. 
– Да, вы правы, – деди Баҳор. – Бўлмасам... беш минут сабр 
қилинг. Номерингиз эллик бир.. 
– Худди шундай. 
– Сизни мушук есин! 
Ултон елкасига унинг мушти тушгандай... роҳатланиб кулиб 
юборди. 
– Ўзим қўнғироқ қиламан. 
– Хўп. 
Ултон ҳам дастакни жойига қўйди-да, ниҳоят, ёғоч креслога чўкиб, 
кўзларини юмди: “Мен бахтлиман, — шивирлади у юракдан. – Лекин 
аблаҳман: шунча кундан бери йўқламадим-а уни... Нима учун? – нидо 
қилди у. – Ундан қўнғироқ бўлишини кутдим-да? Рост...” 
Айниқса, ёлғиз қолганимда, шу ерда. – Бироқ, ўша чоғларда катга 

---

254 
чўзилиб кутганларини эслади. 
Ҳа, у мактабда энг оғир ишларни ҳам қилди. Цемент қориш, 
оёқлари акашак бўлиб уни ташиш... 
Таъмирга қўли тегиши – бурч энди ёхуд Бўтабой Сўпидан тили 
қисиқ бўлмаслиги учунгина эмас, наздида, бу ишларни... 
... Баҳор учун ҳам қилди. Гоҳо унга шундай туюлардики, 
таъмирнинг жадал кетаётгани тўйни яқинлаштираётир ва ўзини 
ортиқча хижолатлардан (қаёққадир кетиб – яшаб туришдек инжиқ 
истагидан) ҳам халос этаётир. 
Айни чоғда Баҳорни йўқламаётгани, ёки кечаси – хилватда сой 
ёқалаб бормаётгани учун ҳам баҳона бўлаётир. 
Ҳаммасидан муҳими: айрилиқда... 
... Баҳорни тобора кўпроқ севаётгани ва бу муддат ўзи учун (балки 
Баҳор учун ҳам) синовдек туюлаётгани, айни чоғда қиз ҳақида 
бировлардан маслаҳат сўрашга мутлақо чек қўйган эса-да, тағин бирон 
“ишкал” чиқиб қолишидан қўрқиш... бунга сабаб эди. 
Ҳа: у ғалати ҳолатда эди. 
57 
Ниҳоят, телефон жиринглади. 
– Лаббай.