Олабўжи романдан катта хикоя

қаради. –— Ҳув, Ўзоқ акабой, а, келинг-да энди!.. Жиндак латхот 
қилсангиз-ку, бўлади, домиллага... 
Ултон беш-олти қадам нарида сояга ўхшаб турган илмий мудирни 
шунда кўрди. Уям Тиркашга: 
– Ичинг, ичинг, – деди-да, нарига кетди. 
Ултон бирдан овқатга “ҳужум” қилди. Буниси ҳам шўрва экан: 
ҳаш-паш дегунча косани бўшатиб бу ёнбошига олиб қўйди. Ва сигарет 
тутатди. Кейин Зиёдуллани эслаб, унга нимани айтиб бермоқчи эканини 
ўйлади. Сўнг бирданига арчанинг тепа шохларига кўз отганди... 
...Зокир Ўринов: 
– Қани, гурунгга қўшилинг, ўртоқ Султонов, – деб қолди. – Бугун 

---

467 
ҳеч мавруди келмади. мозор бошида... бизни ўсал қилдинглар... Раҳмат. 
– Унчалик эмас. 
– Нима десаларинг ҳам, мен ин-тер-национализмга ишонаман! Рус 
халқидан кўп нарса олдик! Ултон у кишига боқди. 
– Томдан тараша тушгандай қилиб гапирасиз-а? 
– Йў-ўқ, бу., ўша суҳбатнинг давоми, – деди мактаб директори 
кулумсираб. – Хўш, сен ҳам, демак, Хуррам девонанинг фикрига 
қўшиласан? 
– Биринчидан, Хуррам девона ўрисларга қарши гапирмади, – деди 
Ултон қандайдир шишина бошлаб. – У Совет ҳукумати ҳақида гапирди. 
Бу ҳукуматнинг... ҳокимиятнинг бизнинг Ватанда ўрнатилиш тарихи 
ҳақида гапирди. 
– Барибир: у русларни ёмон кўради. 
Ултон ҳалиги... дарбадар ўрисларни эслади-да, улар яшаган юрт 
одамлари ҳамма айбни “ўрисларнинг келиши”дан кўраётгани ҳақида 
айтганлари ёдига тушди ва... беихтиёр Ўзоқ Тўлагановга қараб олди. 
– Ўзоқбой! – деди Зокир Ўринов. – Бу ерга келинг сиз ҳам. Соқчига 
эҳтиёж йўқ... Ахир, жавоб беришим мумкин дедим-ку? 
Тўлаганов лўк-лўк юриб келиб, таппа чўнқайди.