Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

бугун сиз билан бир жойга бориб тушлик қилайлик. хўп, 
десангиз албатта, — деб машинага таклиф қилди.
Суҳбат Толиб Ҳ амидов тўғрисида бўлиш ини билиб, 
Ойгул ҳам таклифга рози бўлиб машинага ўтирди.
Машина Санжарнингресторани олдида тўхтади. Тўлқин 
М аҳм удов и ч бу р ест о р а н г а о л и б к ел га н и д а н Ойгул 
ажабланиб, улар учун тайёрлаб қўйилган жойга ўтирди.
3 4

---

Ойгул Санжар кутиб олса керак деб ўйлаганди. Лекин 
Санжар кўринмади.
Тўлқин М аҳмудович О йгулнинг ажабланаётганини 
сезиб ran бошлади.
— Бу ерга биринчи келишим, мени Санжар таклиф 
қ и л ди . С а н ж а р н и н г гапига қ ар ага н д а , бу р ест о р а н  
Т о л и б н и к и эм и ш . Т ў ғр и р о ғи , яқинда у н и н г н о м и га  
ў тк ази бди , - деди Тўлқин ака. - Хўш, Ойгул, нима 
буюртма берамиз?
Улар овқатга буюртма бериб, жимгина ўтириб тушлик 
ҚИЛИШ ДИ.
Ойгул Тўлқин акадан Толибга нима ваъда берганлигини 
сўрагиси келарди.
— Толибни бизга олиб кел и ш ганда, уни кўргим ҳам 
келмади, чунки унинг «дело»сидаги қўйилган айб мени 
роса ғазаблант ирга нди. Лекин барибир шундай оғир, ақлга 
сиғмайдиган гуноҳ қилган одамнинг кўзларига бир қарагим 
кслди. Мен уни энг зах, бир кишилик, атиги битта кичкина 
дарчаси бор хонага қўйгандим. Мен хонага кирганимда у 
ту|1нукдан ташқарига қараб турган экан. Мен унга дунёдаги 
бор лаънатларни айтиб, сўкиб, хуморимдан чиқаман, деб 
кпргандьм. Унинг юзпга қарадиму, ичимдаги қахр-ғазабдан 
асар ҳам қолмади. Тўплаб қўйган гапларим ҳам ёдимдан 
чикди. Унинг олдида ҳайкалдек қотиб қолдим. Одамнинг 
қотиллиги у н и н г кўзларидан б и л и н и б туради. М енга