Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ишонинг, Ойгул, буни ўз иш тажрибамдан биламан. Лекин 
у н и н г кўзлари бош қ а ч а э д и . У н и н г кўзл ар и о д д и й  
одамникига ҳам ўхшамасди. Мен унинг кўзларида меҳрни 
кўрдим.
У менга жилмайиб қараб турарди. Мен индамай чиқиб 
кетишдан бошқа чора тополмадим. Санжар бир куни мени 
кўчада кутиб турган экан. Толиб унинг дўстилигини, бу 
иш да Т о л и б н и н г айб и й ў қ л и ги , бу туш ун м ов ч и л и к  
эканини айтди. У бу сўзларни 
a iiT M a c a
ҳам Толибга нисбатан 
ҳеч қандай нафратим қолмаганди. Толибжон н и нг будунёда 
биттагина дўсти — Санжардан бошқа яқини йўқ экан. Бир
35

---

куни у билан дилдан суҳбат қургим келди. Уни хонамга 
олиб келишларини буюрдим. У ўш а-ўш а, жилмайганча 
кириб келди. Уни кўриб нима дейиш ни билмай тургандим, 
ўзи ran бошлади:
- Миямга бир фикр келди, ака, тўғри, мен бинонинг 
орқасига ўтм аганм ан, лекин анави дарчадан кўрдим. 
Менинг бу аҳволимда ўша манзара ҳам гўзал кўринади, 
лекин ака, ўша орқа том онни боғ қилиб, гуллар экиб 
чиройли қилиб қўйилса, яхши бўларди, ўша томонга кўп 
хоналарнинг дарчаси қараган, бу срда ётган ай бси зм и - 
а й б д о р м и одам л ар у б о ғн и к ў р и б , н и м адан маҳрум 
бўлаётганларини тушуниб, англаб етармидилар. Тўғри, бу 
ерда кўп ётишмайди. лекин муддатларини ўтаб, борадиган 
жойларига сал яхши томонга ўзгариб боришармиди? — деди. 
У бу сўзларни менга гапираётганда к>'рсангиз эди. Мен 
унинг таклифини маъқуллаб, у билан дилдан суҳбатлашдим. 
Унинг орзу-умидлари, яхши ниятлари ҳақида гаплашдик. 
У нинг она-ю рт, ватан ҳақидаги сўзларини маза қилиб