Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Отабекларникига ўтиб келсам, яна зарур иши бўлса хуноб 
бўлмасин, — деди Исмат. У дардини Маҳкам акага тўкиб 
солмоқчи бўлиб отини эгарлаб, тоққа жўнади.
Онаси ўғлининг ф икридан қайтгани учун хурсанд 
бўлиб, кўнгли хотиржам, қўлига игна-ипини олиб ишини 
давом эттира бошлади.
Маҳкам ака қўшниси билан эшик олдида нарда ўйнаб, 
кун ботганини ҳам сезмай ўйинга берилиб ўтирганди. Исмат 
отини бир четга боғлаб, аста ўйинларига zXa.aaKHT бермайин, 
деб уларнинг ёнларига чўккалади.
Мақкам ака бу ўйинни ютиб, хурсанд ҳолда кулиб, 
рақибини ҳазиллашиб мазах қилиб, ёнида ўтирган Исматга 
кўзи тушиб қолди.
— Ия, Исматжон келинг, ўғлим.
— Ассалому алайкум Маҳкам ака, — деб улар билан 
сўрашди Исмат.
— Отабек йўк^аб борган экан, тинчликмиди?
— Ҳ а, ҳал и ги о т и н г и з н и с о т и ш и н г и з ҳ а қ и д а ги  
гапингизни айтгандим. Шунга борган бўлса керакдир-да, 
у тоққа чиқиб кетганди-ку, — деди Маҳкам ака нардани 
йиғиштириб унга юзланиб.
— Ака, майли эртага учрашиб гаплашармиз. Лекин мени 
сизга гапим бор эди, агар вақтингиз бўлса...
— Майли ўғлим, уйга кирамиз бўлмаса, — деб ўрнидан 
турмоқчи бўлди Маҳкам ака.
244

---

— Й ўқака, шу ерда гаплашаверамиз.
Қўшни ўрнидан туриб уларни холи қўйиб уйига кириб 
кетди.
Исмат озгина ўйланиб ўтириб бошига тушган савдони 
бир бошдан айтиб берди. Маҳкам ака уни диққат билан 
эшитиб:
— Ўшанда у ҳақида нимага сўрадингиз десам, шунга 
экан-да, — деди.
— Й ўқ-йўқ Маҳкам ака, унда бу гаплар йўқ эди. Бу гап 
бугун эрталаб чиқди. Мени биласиз, ёлгон гапирмайман.