Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

бағрида шинам қилиб қурилган эди. Уйнинг пойдеворида 
т о ғ т о ш л а р и д а н и ш л а т и л га н б ў л и б , б а л а н д қ и л и б 
қурилганди. Уйга кириб бориш учун пиллапоялардан чиқиб
181

---

бориш керак эди. Маҳкам ака меҳмонларни қўшнилари ва 
яқинлари билан кутиб олишди. Ҳаммани очиқчеҳра билан 
кутиб олиб, Толиб билан қучоқлаб кўришмоқчи бўлган 
Маҳкам ака бир оз ўрнида қотиб қолди.
- Маҳкам ака, бу ўша дўстим Толиб, — деди Санжар 
уни таништириб.
Бўйчан, елкалари кенг, очиқ чеҳрали, гавдаси ўзига 
ярашган, кўзидан қандайдир нур таралиб турган бу йигитни 
қаердадир олдин ҳам учратгандай, юрагида ҳаяжон билан 
бағрига босиб, у билан сўрашган Маҳкам ака Толибдан 
кўзини узолмасди. У сал ҳаяжонини босиб меҳмонларни 
уйга таклиф қилди.
Толиб Маҳкам ака ҳақида Санжардан кўп эшитгани 
учун, у билан эски танишлардай суҳбатлашиб ўтирарди. 
Меҳмонлар олдига солинган дастурхон тўкин-сочин эди. 
Маҳкам ака келинининг реиепти билан қилинган беш 
бармоқни дастурхонга тортди. Бу очиқ кўнгил, сахий 
инсонлар қариндош-уруғлардай гурунглашиб ўтиришарди. 
Маҳкам ака бугунча шу ерда тунашларини, эртага тогга 
чиқиб гурунгни давом эттиришларини айтди. У Толибдан 
ҳеч кўзини узолмасди. Унинг кўзлари, туришлари, сўзлари 
Маҳкам акага кимнидир эслатарди.
Ойгул \а м жуда хурсанд эди. Лекин дадасини таклиф 
қилмаганиги аф сусл ан аётган ди . Ш у пайт Т о л и б н и н г 
телефони жиринглаб қолди, У ўрнидан туриб. Маҳкам ака 
билан ташқарига чиқиб кетди. Бир оз ўтиб, Ойгул не кўз 
билан кўрсинки, эри дадасини елкасидан қучиб бирга 
хо н а га к и р и б к ел и ш а ё т га н д и . Ш у о н д а О й гу л н и н г