Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Сиз утирган курс и дўстимнинг жой и - деб қўшиб қўйди. 
С анжар «М ен ҳозир», деганча р естор ан н и н г иккинчи 
қаватига чиқиб кетди. У йўқлигида оф и ц и ан т ҳар хил 
газаклар ва ичимликларни столга қўйиб кетди. Санжар ўн- 
ўн беш минутлардан сўнг Ойгулнинг ёнига тушди.
— О й гу л , у з р , к у т т и р и б қ ў й д и м , - д е б у н и н г  
рўпарасидаги курс и га ўтирди. Санжар ш уозгина вақт ичида 
бошқа одам га айланиб қолгандек эди, гўё.
— О й г у л х о н , т е н г қ у р г а ў х ш а й м и з , тур м уш га 
чиққанмисиз?
— Биласизми, Санжар ака, би з си з билан дўстингиз 
ҳақида гаплаш гани келдик. М ен ҳақим да д у с т и н г и з 
чиққандан кейин бафуржа гаплашамиз.
— Кечирасиз, ҳамроҳим қонуншунос экани ёдимдан 
чиқибди. Нега адвокатликни танладингиз? Агар қораловчи 
бўлганингизда гувоқлар орқасидан юрмай, чақириб олиб 
хонангизда бемалол сўроқ қилардингиз.
Санжарнинг бу сўзидан унинг ҳар хил текширувчи 
ташкилотларни ёмон кўриши билиниб турарди. Бу табиий 
ҳол, деб ўйлади Ойгул, чунки савдо ишида ишлайдиганларга 
хос эди бу ҳолат.
— Хўп яхши, Ойгулхон, дўстим ҳақида билмоқчимисиз? 
Бўлмаса, эшитинг, - деб гапини бошлади Санжар.
— Биз у билан биргаликда вояга етдик. У менинг дўстим. 
Толиб ўзга дунё одами экани ни ёшлигидаёқ менга исбот 
қилган. Биласизми, мактабимиз йўлидаги бир ҳовлида битта
18

---

қопағон ит бор эди. Ўша ит баъзида ечилиб кетиб ҳаммани 
қуварди.
Ўтган-кетганларнинг баъзиларини тишлаб ҳам олганди. 
Лекин итнинг эгасига ҳеч ким ҳеч нарса демасди. Итни яна 
боғлаб қўйишарди, холос. Толибнинг онаси унга мактабимиз