N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

qanotlantirar edi. Shu-shu Nekrasov ertaklami juda sevib qoldi. O'z
Vatanining dala va o'rmonlariga, qor va sovuqlariga, bahorgi «yashil
shovqiniga» muhabbat bog'ladi.
Nekrasov dehqon bolalari bilan hamisha hamnafas bo'lganligi uchun
dovyurak, botir va jasoratli bola bo'lib o'sdi. Bo'lajak shoir 10 yoshga to'lganda
uni Yaroslavl gimnaziyasiga o'qishga berishadi. O'qituvchilar bilimga
havasmand, iste’dodli bolaga durust saboq bera olmadilar. Natijada u
gimnaziyani tashlab, mustaqil o'qishga berilib ketadi. Otasi uni kelajakda
o'zi kabi ofiser bo'lib yetishishini istar edi. Shuning uchun ham uni
Peterburgdagi kadetlar korpusiga o'qishga yuboradi. Lekin ilm-fan
cho'qqilarini egallashga intilgani tufayli Nekrasov Peterburg universitetiga
o'qishga kiradi. Ammo otasi o'g'lining bu «o'zboshimcha»ligidan tajang
boiib, moddiy yordam bermay qo'yadi. Biroq maqsad yoiida sobitqadam
Nekrasov moddiy mahrumliklar sharoitida ham yashash va olg'a harakat
qilishga intiladi. Ana shu yillarda oddiy odamlar turmushi og'ir ekanligini
sezadi va umrming oxirigacha ular haqida to'lib-toshib kuylaydi.
Nekrasov dehqonlar to'g'risida ayniqsa, ko'p she’rlar yozdi. Bu
she’rlami o'qir ekansan, go'yo dehqonlaming o'zlari og'ir mehnatlari va
qayg'u-alamlari haqida so'zlab berayotganday tuyuladi. Nekrasov ulaming
hayotini shunchalik bilar, ulami o'ziga shunchalik yaqin tutardi. Nekrasovning
she’rlari go'zal, ohangdor, juda boy va ayni zamonda, juda sodda tilda yozilgan
edi. Bu tilni u Yaroslavl gubemasidagi qishloqda o'tkazgan bolalik yillarida
o'rgangan edi. U dehqonlar tilini juda yaxshi bilardi, bu uning she’rlarida
ham shunday oddiy, tabiiy va ravon jaranglardi. Biz uning, —
Mollar o'rmon tomon qadam tashladi,