N a b ijo n qo dirov

partada o ‘tiradigan b o ‘ldik. Sochlarini ming m aqomda 
tarab. xuddi aktyorlarday rasm ga tushish uning jon-u 
dili edi. K okproq dars paytidayam o 'sh a suratlarga tikilib 
o ‘ziga inahliyo b o ‘lsa-da, uyga berilgan vazifalam i 
muntazam bajarib, doim a ’lo baholarga javob berardi. 
Boz ustiga uning hozirjavob va qiziqchiligi, monolog- 
lami obrazga kirib o ‘qishi-yu, partani doiraday chalib 
q o ‘shiq aytishlari qizlami ham o ‘ziga rom etardi. Kela- 
jakda undan katta san’atkor chiqishiga hech birimiz 
shubha qilmasdik. Ikkalam izning fikr-u o ‘ylarimiz 
ham ohang kelib, tobora inoqlashib borardik. Javlonning 
95 ga kirgan, am mo hali bardam ligini y o ‘qotm agan 
Sultonboy buva degan bobosi bor edi. K o‘pni k o ‘rgan 
otaxon qayerga borsa, o 'rto g ‘imni sherik qilib birga 
olib yurardi. Hikoyalardan to ‘lqinlangan nabira sobiq 
jangchining urushda k o ‘rgan biri-biridan qiziq hango- 
malarni oqizm ay-tom izm ay m enga yetkazib turar, o ‘z 
o ‘m ida men ham Hoji bobo bilan b o g ‘liq voqealarga 
q o ‘shib-chatib suhbatga jo n kirgizardim .
Javlon bobosining soch-soqolini o ‘zi olib q o ‘yishi, 
haftasiga bir bor ham m om qildirib, jam iyki a ’zolarini 
jirkanm ay yuvib tozalashini aytganida uni butunlay 
yaxshi ko ‘rib qoldim. D o‘stim ning «Fialka» rusumli 
magnitofonini eshitib to ‘ym aym iz. A shulaga b o ‘lgan 
ehtiyoj 
shu darajada kuchaydiki, 
«L a’lixon» va 
«Q arg‘alar»ni qayta-qayta, hatto o ‘ttiz, qirq bor ting- 
lasak ham q o ‘shiqqa b o ‘lgan tashnaligim iz qonmasdi. 
Javlon kattalarning qarshiligiga qaram ay, eski paqir 
ichiga radiokam ayni joyladi-da, terakning uchiga 
m ixlab tushdi. Endi m usiqalam i m ahalladoshlar ham, 
bem alol eshitishi mumkin. A trofni aylanib, biz q o ‘ya- 
yotgan ohanglar qayergacha yetib borayotganini aniq-
256

---

lashga urinamiz. Bu ishim izdan qanchalik quvongani- 
mizni so‘z bilan ta ’riflab berolm aym an.
A na shunday sho‘x-shodon kunlam ing birida kutil- 
m agan noxushlik yuz berdi. Tuppa-tuzuk Javlon katta 
tanaffusga chiqayotib yo ‘lida yurolm ay gandiraklay 
boshladi. U negadir k o ‘zlari yaxshi k o ‘rmayotganini 
aytib ajablandi. Shu ahvoldayam hazil-huzul qilib 
kuldirishga urinsa-da, kasali jid d iy ekanligi oydinlashib 
boraverdi. Dard z o ‘rayavergach, sinf rahbarim izdan 
ruxsat so‘rab, uyigacha kuzatib q o ‘yishga m ajbur b o ‘l- 
dim. Uni tezda kasalxonaga yotqizdilar. Ertasiga ko ‘r- 
gani bordim. Bir yaxshi kulishib o ‘tirgandik o ‘shan- 
da. O radan cham asi o ‘n kunlar o ‘tgach, uning ahvoli 
o g ‘irlashib, «kom a»ga tushib qolganini eshitdik. D o ‘x- 
tirlarning xulosasiga k o ‘ra unga «meningit» tashxisi 
qo ‘yilgan, bosh miya yupqa pardasi qattiq sham ollagani 
bois bem or hayotini saqlab qolish ilojsiz, afsuski, kech 
b o ‘lgandi.
O nasining zor qaqshab aytishicha, Javlon ayoz b o ‘- 
lishiga qaram ay, ertalab boshini sham punlab yuvgan va 
sochini yaxshi quritmay, yalangbosh m aktabga j o ‘na- 
gan ekan. Sovuq xabam i eshitib, sinfim izda y ig ‘la- 
magan bola qolmadi. Biz uni ju da yaxshi k o ‘rib qolgan 
ekanmiz. S inf rahbarim iz boshchiligida ham m am iz 
janozada qatnashib, d o ‘stim izni so ‘nggi y o ‘lga kuzatdik. 
Sultonboy buvaning sassiz faryodi-yu k o ‘zlaridan oqa- 
yotgan achchiq yoshlarni k o ‘rish naqadar o g ‘ir.
Suyukli nabiraning tuprog‘i sovum ay turib, ayriliqni 
ko ‘tarolm agan bobo ham bandalikni bajo keltirdi. 
Javlonning qirqi Sultonboy buvaning yigirm asi bilan 
bir kunda o ‘tkazildi.
9 -8 8 1
257

---