Mustaqil ishi 206-guruh talabasi Abduhamidova Sayyora

- Nima bo'ldi o'zi, ovsinjon? - dedi onam sekingina. 
- Kecha mani shundoq so'kdi, shundoq so'kdi, yigitgina o' lgur! - Kelinoyi ikki qo'li bilan sharaqlatib soniga shapatiladi. - Onamni so'kdi-ya, bo'yginang go'rda chirigur. 
-Qo'ying, xafa bo'lmang, - deb onam uni yupatishga urindi. 
-Nimaga xafa bo'lmas ekanman? - Kelinoyi yana ham qattiqroq shang'illay boshladi. 
- Kechqurun o'sma ezib qo'yuvdim. Shu savil qurib qolmasin, deb qoshimga qo'ya qoluvdim. Ha, moshkichiri jindak tagiga olib, qotib ketibdi. Shungayam ota go'ri qozixonami? «Pardoz-andoz qilgandan ko'ra ovqatingga qarasang o'lasanmi!» deydi-ya, go'rso'xta! Ha, pardoz qilsam, o'ynashimga qipmanmi, qirchiningdan qiyilgur! Qirmochmi, balomi, zahringga yeyavermaysanmi, yergina yutgur! Xah, onamni so'kkan tillaring tanglayingga yopishgur! Tag'in nima deydi, deng? Aybni menga to'nkaydi: tiling bir qarich, deydi. Voy, tilimni gapirgan tillaring jodida qiyma-qiyma bo'lsin-a. Yeldek kelib, seldek olmasa aslo rozimasman!
- Qo'ying, ovsinjon, - onam ma'yus jilmaydi. - Oshsiz uy bor, urishsiz uy yo'q... Qarg'amang bechorani. 
-Voy nega qarg'amas ekanman? Og'zi-burningdan laxta-laxta qoning kelgurni, nega qarg'amas ekanman? Ketaman! -
- Olti bola bilan qayoqqa borasiz, ovsinjon? - dedi onam kulimsirab. - Jo'jabirdek jonsiz. Shularning shukurini qilsangiz-chi. 
- E, oltita bolamni oydinda oyog'im bilan boqib olaman. Oyiginamning tor qorniga siqqan keng uyiga sig'maymanmi? Birov mani ko'kragimdan itarmas. Mana shu ajalning tig'i parroniga uchragur bilan turgandan ko' ra. - Kelinoyi birdan jimib qoldi. Kipriklarini og'ir-og'ir pirpiratib onamga uzoq tikil-di-yu, ovozi pasaydi. - Voy, yuzingizga nima qildi?
-O'tin tegib ketdi, - dedi onam sekingina. - Qarasam, o'tin o'lgur qolmabdi. Bolalar o'qishda, adasi ishdalar. Ko'zliroq sarjin ekan, tesha bilan urganimni bilaman. Onam qovog'ini silab qo'ydi. - Adasi ishdan kelib juda xafa bo'ldilar. «Birpas sabr qilmaysanmi, o'zim yorib bermaymanmi», dedilar. 
Men turgan joyimda qotib qoldim. Onam yolg'on gapirardi. Yolg'on gapirardi-yu, negadir bu menga juda yoqar edi...
- Ana! - Kelinoyi tag'in shang'illadi. - Sizning eringiz o'tiningizgacha yorib beradi. Maniki bo'lsa, bir paqir suv olib kelmaydi, qo'lginang sinib, akashak bo'lgur. Uyim-joyim deb bo'ynini egmaydi, bo'yniginang kesilgur, eshshak! Xudoyo bo'yniginang hazrati Alining qilichida kesilmasa, u dunyo-bu dunyo rozimasman-a! Ortiq qarab turolmadim. Negadir yig'lagim keldi. Hozir ham eri sal qovog'ini solsa, «melisa» bilan qo' rqitib, «o'n besh sutkani» pesh qiladigan ba'zi xotinlarni ko'rsam, onamning qanoatini, Kelinoyining qarg' ishlarini eslayman. 
Hikoyadagi ikki ayolning suhbatini o’qib, ularning nutqlaridagi madaniyat yaqqol ko’zga tashlanadi. Biri turmush o’rtog’ini qanchalar yomon so’zlar bilan urishsa, ikkinchisi o’z turmush o’rtog’idan qanchalar yomon so’zlar eshitib, kaltaklanishiga qaramasdan faqat va faqat yaxshi so’zlar orqali uni maqtaydi. Har ikki ayolning nutqi o’ziga xos etnik madaniyatni tashkil qilishga xizmat qilgan. Biri chindan “nutq madaniyatini” shakllantirgan bo’lsa, keying ayol nutqi bundan mutlaqo chetlatilgan.
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati:

1. 
   Nurmonov.
   
2. 
   Ma’ruzalar matni.
   
3. 
   https://uz.m.wikipedia.org/wiki/Madaniyat sayti.