Митти ҳикоялар: кеча ва бугун тошкент «Янги китоб»

Ҳилола ИБРОҲИМОВА

---

СЎНГГИ ИЛИНЖ
Неча кундан буён илҳақ бўлиб ётган кўзлар очилганида мижжа қоқмай парвона бўлаётган қизнинг кўзи илинганди. У бошини 
силаётган, ўзига қадрли қўллар тафтини сезди-ю, шошиб ўйғонди.
– Хайрият-ей, кўзингизни очдингизми? Қаранг, менинг эса кўзим кетибди, – деди қиз севинганидан.
– Ойдин, анови токчада қизариб кўринаётган нимайди, – дея сўраши билан қиз шошиб, у ерда турган ликопчадаги олмани 
онасига узатди.
– Егингиз келдими, арчиб берайми?
– Томоғимдан ўтмайди, сен ўзинг шуни егин, болам, қизил олмани жуда яхши кўрасан-ку.
Чиндан ҳам шундай эди-ю, аммо айни топда негадир Ойдиннинг ҳам кўнгли тиламасди. Лекин онасининг кўнгли учун ундан 
бир тишлади. Чайнаб ютишга-да улгурмай нурсиз кўзлар яна юмилди. Абадий уйқу олдидан ҳам фарзанди учун илинган онаи
-
зорнинг сўнгги меҳрибончилиги эди бу.
САНДИҚДАГИ ПУЛЛАР
Кампир яқиндан бошлаб мактабга қатнаб хат таниган неварасига сандиғини очдирди. Сандиқ ичида сочилиб ётган пулларни 
санаб чиқишди. Бувисининг пули кўплигидан невара хурсанд эди. Момо биттасини «мактабингга» деб берди. Пуллар тенг учга 
бўлинди. Буви айтиб турди, невара ёзди: «Ўлимликка». «Хайитга». «Йилга».
Невараси қинғир-қийшиқ қилиб ёзган сўзлардан иборат қоғозларга пуллар ўралиб, резина билан боғланди ва яна сандиққа жой
-
ланди. Буви ўринга ётар экан, неварасига тайинлади
– Агар ухлаб қолиб, уйғонмасам, пулларни аянг билан дадангга айтгин.
− Буви бунча пулни нима қиласиз? – қизиқиб сўради бола.
− Тўйга, болам, тўйга. 
Кампирнинг кўзига уйқу илинар экан, бир оз хотиржам тортди: «Шунча пул етиб қолар, ишқилиб болаларимга оғирлигим туш
-
маса бўлди».
КИТОБЛАР ТАҚДИРИ
«Китоб бериб юборган экансиз, ҳали ўқишга улгурмадим».
«Китобингизни олдим. Бир-икки варақладим. Бирор кун ўқирман».
«Сизникига меҳмонга борганда қизим китобингизни сўрамасдан олиб кетибди, бошини кўтармай ўқияпти. Узр-а... Китобингиз
-
ни бизга совға қилмайсизми?»