Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
— Қўйинглар-е, Бўри полвоннинг қора куни тўймидики, оламга айтувчилик қиласизлар? 
Айтиб қўяйин, қора кунларимни яна-тағин шундай дўмбира қилиб чалсаларинг, мендан ўпкалаб 
юрманглар! 
Бўри полвон даст туриб кетди. Бир кўнгли, фирқа қўмитасигада борайин, деди. Фирқа ўз оти 
ўзи билан фирқа-да, юраги дов бермади. 
"Газетачилар билан айтишдим, шу бўлади, — деди Бўри полвон.— Энди, райком айтса-да, 
газетачилар исми шарифимни қорага ўраб, дунёга дўмбира қилиб чалмайди. Райком айтса-да, 
газетачилар қора кунларимни ғанимларимга овоза қилмайди..." 
25 
Сут билан кирган, жон билан чиқади! 
Бўри полвон энди ўзи билан ўзи олиша бошлади. Давраларга қараб ўтириб, бирдан чиқиб 
олишгиси келди. 
Айниқса, ланж полвонлар олишини кўрса, Бўри полвонга бир бўлак кун туғди. Ўтиролмай, 
ўрнидан туриб кетди. Қўлларини орқасига қилиб, давра сиртида асабий юрди. 
— Қўғирчоқ! Полвон эмас булар, қўғирчоқ! — деди. Ўз қишлоғи полвонлари мағлуб бўлса, 
бутун вужудини қалтироқ тутди. Полвонлик қони қўзғади, даврага чорлади. Чиқ-чиқ, деди. 
Начора, дард бору дармон йўқ... 
Бўри полвонсиз давралар файзсиз бўлиб қолди. Бўри полвон ўрни жуда-жуда билинди. 
Эл Бўри полвон курашини қўмсади. 
— Кураш Бўри полвонга ҳалол эди-да, — деди. 
Эл тағин ёруғ юлдузни — Бўри полвондай бир зўрни қаради! 
Мардона ўйинларда ёруғ юлдуз бўлса! Ёруғ юлдуз давраларга ҳамиша кўрк беради, салобат 
беради! Теваракдаги рангсиз юлдузлар, митти юлдузлар хиралигини билдирмайди! 
Бўри полвонда давраларга интиқ бўлиб қаради. Бўри полвон ўзини излади! 
Йўқ, Бўри полвон йўқ! 
Аксига олиб, аёли топганида қиз бўлди! Тўртинчи фарзанд кўрди — тағин қиз бўлди! 
Бўри полвон пешонаси тиришиб-тиришиб тўнғиллади: 
— Уёққа қарасангда қиз, буёққа қарасангда қиз... ҳаммаёқ қиз! - деди. 
Бешик тебратаётган аёли мийиғида кулди. Илмоқли гап отди: 
— Яхши ният қилинг...— деди. 
— Яхши ният қилмай нима қиляпман? 
— Қуруқ ниятнинг ўзи кифоя қилмайди... 
— Бўлди-е, уккағарнинг аёли!.. 
Шундай қилиб, Бўри полвон аёли билан ҳар ўн саккиз кунда бир марта ётадиган бўлди... 
Яратганнинг ўзидан давраларни гурсиллатиб-гурсиллатиб олишадиган ўғил тилади. 
Ҳартугул, бешинчи фарзанди ўғил бўлди! 
Тилаб-тилаб топганим дея, отини Тиловберди қўйди. 
Бўри полвон энди орзу билан овунди: ўғли Тиловберди балоғатга етяпти — от ўрнини той 
босади... 
Ёлғиз ўғил Тиловберди тез етилди. Уни куёв қиладиганлар кўпайди. Айримлар тилга бориб 
айтди. 
Аммо Бўри полвон рози бўлмади. Кампири қистаса-да, кўнмади. 
— Полвон ўзини уч балодан асрасагина полвон бўлади. Биринчиси — аёлдан ўзини тийиш! 
Шошмасин, ҳали ёш, - деди. 
Бўри полвон ўғлини тарбия қила берди. Ўғлини наҳорда уйқудан уйғотди. Тухум юттирди... 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)