Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
39
тоштахта олдида ердан бош кўтарди. 
Мармар тоштахта пойида иккита калиш жуфт бўлиб турди. Калиш эгаси Бўри полвон онаси 
қабри бошида бўлди. Калиш эгаси тиззалаб ўтирди. Бош эгиб ўтирди. Минғир-минғир дуо ўқиб 
ўтирди. 
Бўри полвон калиш эгасини дарров таниди! 
Шундай бўлса-да, калиш эгаси юзига бир чап тарафидан қаради, бир ўнг тарафидан қаради. 
Бўри полвон ўз кўзларига ўзи ишонмади! 
Калиш эгаси фотиҳа ўқиб бўлгунича сабр қилиб турди. 
Ниҳоят, калиш эгаси дуосини ўқиб бўлди. Оҳиста жойидан қўзғолди. Кетига бурилди. Бўри 
полвонни кўриб, қўлларини кўксига қўйди. Бош ирғаб салом берди. Мармар тоштахта четида 
турмиш калишига қараб юрди. Калишини оёғига илиб, қишлоққа равона бўлди. 
Бўри полвон калиш эгаси кетидан қараб турди-турди... бирдан ўзига келди. Калиш эгаси 
кетидан юрди. Етиб ололмай, лўкиллаб-лўкиллаб юрди. Калиш эгаси кетидан овоз берди: 
— Ай... раис бова, тўхтанг-ай, бир гап бериб кетинг-ай! — деди. 
Эски раис оёқ илди. Кетига бурилиб турди. Қўллари кўксида бўлди. 
Бўри полвон эски раис кетидан етиб борди. Бош ирғашиб салом-алик қилди. 
— Қани, бундайгина юрибсиз, раис бова? — деди Бўри полвон. 
Эски раис бош ирғади. 
— Азачилик, Бўри полвон, азачилик, — деди. — Шу, волидаи муҳтарамамизни йўқлаб 
келиб эдик... 
Бўри полвон эски раисга тикилиб-тикилиб ўйлади. 
Эски раиснинг кими қазо қилди, қачон қазо қилди, эслай олмади. 
"Тавба, — деди Бўри полвон, — унда, эски раис кимни йўқлаб келди?" 
Шундай бўлса-да, Бўри полвон сир бермади. 
— Бинойи-да, бинойи...— деди Бўри полвон. Эски раис боши билан қабристонга ишора 
қилди. 
— Волидаи муҳтарамамиз кўзи очиқлигида қадрига етолмадик,— деди эски раис. — Энди, 
ҳурматини қилмасак бўлмас. Одамзот шу-да, Бўри полвон, одамзот шу-да. Одамзотнинг кўзи 
вақт ўтгандан кейин очилади... 
— Ҳа-а-а...— деди Бўри полвон. 
— Энди, ўтган ишга салавот, Бўри полвон, — деди эски раис. — Ҳеч бўлмагандан кейин кеч 
бўлсаям бўла беради. Ана... 
Эски раис боши билан Бўри полвон онаси қабрига ишора қилди. 
— Ана, — деди. — Волидаи муҳтарамамиз маконини серҳашамгина қилиб қўйдик. Ана 
энди, кимсан, колхоз раиси Бўри полвон волидаи меҳрибони қабри экани шундайгина билиниб 
турадиган бўлди... 
Бўри полвон раис боши билан ишора қилмиш тарафга қаради. Анграйиб қолди. 
"Ё тавба! — деди Бўри полвон. — Раис бизнинг онамизни айтаяптими дейман..." 
Бўри полвон анграймиш оғзини ёполмади. 
— Ҳа-а-а...— деди. 
Бўри полвон нима дейишни билмади. Бир онаси қабрига қаради, бир эски раисга қаради. 
"Раис бова, у менинг онам-ку!"— дейин-дейин, деди. Яна-тағин, сир бой бермади. 
— Ҳа-а-а...— дея тура берди. 
Эски раис бош ирғаб-бош ирғаб ичини тортди. 
— Уф-ф-ф, дунё шу экан-да...— деди. 
Шунда, Бўри полвон хаёлидан... онаси чиқди-кетди! 
Бўри полвон эси-дарди эски раисда бўлди-қолди. Бўри полвон икки кўзи эски раисга 
тикилди-қолди! 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)