Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
41
Ана шунда Бўри полвон ёмон вазиятда қолди! Кўришайин деса, Насим полвон бўлди! 
Кўришмайин деса, иккита меҳмон жойидан турди. Қўллари кўксида, мўлт-мўлт қараб турди! 
Бўри полвон бир кўнгли, шу иккита меҳмон билан кўришиб қўя қолайин, деди. 
Аммо бўлмади! 
Насим полвон қучоғини катта очиб, Бўри полвонга қараб кела берди. 
Бўри полвон юзини ерга олди. Ўзини кўрмасликка солди. Ер сингалаб-ер сингалаб, супа 
четига бориб ўтирди. 
— Кўрганимиз кўришганимиз...— деди. Меҳмонлар жой-жойига қайтиб ўтирди. Бир меҳмон 
дуо ўқиб бошлади: 
— Аузу биллаҳи минаш шайтонир-рожим. Бисмиллаҳир-роҳманир-роҳим... 
Юзларга фотиҳа тортилди. 
Бўри полвон меҳмонлар билан битта-битталаб ҳол-аҳвол сўрашди. Гал Насим полвонга 
келди. 
Бўри полвон Насим полвондан ҳол сўрамади! Насим полвон бетига қайрилибда қарамади! 
Бўри полвон юзини уй тарафга ўгирди. 
— Ай, дастурхон олиб келинглар-ай! — деди. Бўри полвон гўё, дастурхон йўлини қараб 
турмишдай, Насим полвондан юзини тескари буриб ўтира берди. 
Кенжаси дастурхон олиб келди. 
Бўри полвон учун энди дастурхон баҳона бўлди. Дастурхонга тикилиб ўтирди. 
— Қани, хуш кўрдик, — деди Бўри полвон. Меҳмонлар бири қўйиб бири таъзия билдирди: 
— Бандалик, Бўри полвон, бандалик. 
— Биз бехабар қолибмиз. 
— Насим полвон айтиб қолди. 
— Мен ҳам билмай қолибман. Газетадан кўзим тушиб қолди, — деди Насим полвон. 
Бўри полвон бирдан сергак тортди. Дастурхондан бошини кўтарди. Меҳмонларга аланг-
жаланг бўлиб қаради. 
— Газетадан? — деди. — Қандай газетадан? Насим полвон қўйнидан рўзнома олиб узатди. 
— Мана! — деди. 
Бўри полвон рўзномага қўл узатмади! Индамай қараб тура берди! 
Шунда, қабатида ўтирмиш меҳмон рўзномага узалди. Олиб, Бўри полвонга берди. 
Бўри полвон рўзномага сер солди. Таъзия битилмиш жойни ҳадеганда топа бермади. 
Шунда, қабатида ўтирмиш меҳмон бармоғи билан нуқиб-нуқиб кўрсатди. 
— Ҳайла, ҳайла! — деди. 
Бўри полвон бармоқ нуқилмиш жойни ўқиди: "...Ойхол Қурбон қизи..." 
Бўри полвон қўлидаги рўзнома дастурхонга тушди. 
Бўри полвон тўртбурчак чизиққа тикилиб қолди. Чизиқлар қоп-қора бўлди. Чизиқлар 
ўқловдай-ўқловдай бўлди. Чизиқлар онаси раҳматлик исми шарифини ўраб-чирмаб турди! 
Бўри полвон қоп-қора чизиқларга ўроғлик онаси исми шарифига қараб ўтирди-ўтирди... 
онаси сағанасидаги қоп-қора тўртбурчак эсига келди. 
"Ё, бунида эски раис қилдимикин? - дея ўйлади Бўри полвон. — Ундан келади. Бўлмаса, 
газета қаердан билади". 
Меҳмонлар, Бўри полвон кўнгли бузилди, дея ўйлади. 
Меҳмонларда Бўри полвондай музтар бўлиб ўтирди. 
Насим полвон қўйнидан қўлрўмолчасини олди. Пиқ-пиқ йиғлаб қўя берди. 
— Бечора момо, ўзимнинг энамдай кўрар эдим...— дея йиғлади. 
Бўри полвон ич-ичидан ижирғанди. 
"Ифлос! — деди. — Сен нимага йиғлаяпсан? Ўлган бўлса, менинг онам ўлган, сенга нима!" 
Бўри полвон дастурхондан рўзномани олди. Қабатида ўтирмиш меҳмонга юз солди. 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)