Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
125
Apparatlar darvozadan chiqqunimizga qadar surat oldi. 
22 
Mashinalar dalalab keldi. 
Onamiz qalb amri bilan paxtakorlarga yordam bergich onaxon bo‘lib surat tushar bo‘ldi. 
Rejissyor onamiz bilan xo‘p ham ko‘p mashq oldi. 
Onamiz ko‘rak tergich onaxon bo‘lib yo‘l belida turdi. 
Jingalasoch chuchukso‘z-chuchukso‘z bo‘ldi: 
— Subhidam!.. Oppoq sochlari o‘ziga yarashg‘an munis onaxon yo‘l bo‘ylab kelmoqda. Bo‘yniga 
etak bog‘lab olgan. Engashib, tuproqdan bir nimalarni oladi, puf-puflab, xas-cho‘plardan, chang-
g‘uborlardan tozalaydi. So‘ng, onaxonlarga xos bir mehribonlik ila etagiga avaylabgina soladi. 
— Assalomu alaykum, onaxon! Yo‘l bo‘lsin, onaxon? 
Munis onaxon ona yerdan, ona tuproqdan bir dam bo‘lsa-da, ko‘zlarini uzmadi. Yetmishni 
qoralagan, ammo charchash nimaligini bilmagan qaddi-qomatini ko‘tardi. Yengi ila yuzlaridagi halol 
mehnat terini artdi. Mehnat gashtidan tevarakka zavq ila boqdi. Munis ko‘zlari porladi. 
— «Oq oltin» terayapman! 
Munis onaxon g‘urur va faxr ila shunday dedi-da, yana yo‘ldagi traktor izlarini titkiladi, tuproq 
kovladi. 
— Onaxon, ismi sharifingiz, kasb-koringiz? Onaxon kamtarlik ila javob berdi: 
— Ismi sharifim — Paxtaxon! Paxtaoy desangiz ham bo‘ladi! Kasb-korim — paxtakor! 
— Paxtaxon! Paxtakor! Munis onaxon bu gapi ila o‘zini jisman ham, isman ham— paxtaman, 
demoqchi! Naqadar dono o‘xshatish! 
Paxtakor onaxon jiddiy bo‘lib qo‘shib qo‘ydi: 
— «Oq oltin» nondek tabarrukdir. Non ushog‘ini yerda qoldirmaganimdek — bir tola «oq oltin»ni 
ham yerda qoldirmayman! 
23 
Rejissyor o‘ngyon cho‘ntagimlab «Pravda» soldi, chap-yon cho‘ntagimlab «Sovet O‘zbekistoni» 
soldi. Ro‘znoma nomlarini ko‘z ko‘rinarli-ko‘z ko‘rinarli etib joyladi. 
Rejissyor tap-tap yelkam qoqdi. 
— Barra kalla, barra kalla! — dedi. Yelkamdan gup-gup chang o‘rladi. Yelkamdan oppoq-oppoq 
chang o‘rladi. 
Rejissyor aft burdi, rejissyor kaft bilan chang quvdi. 
— Fu, fu!.. —dedi. 
Rejissyor chang qaerdan o‘rladi demishday — bir o‘ngimdan qaradi, bir chapimdan qaradi, bir yer 
qaradi. 
— Yelkasidan chang ko‘tarildi, yelkasidan! — dedi raisimiz qula-kula. 
— Yelka? — angraydi rejissyor. 
— Ha, yelka! — dedi raisimiz. — Yer nima — dehqon yelkasi nima? 
Rejissyor tag‘in yelkam qoqdi. 
— Barra kalla, barra kalla! — dedi. Rejissyor yelkam qoqa-qoqa meni mashina taraf jo‘natdi. 
Men yo‘l-yo‘lakay raisimizdan so‘radim: 
— Rais bova, rejissyor nima deyapti? 
— Barakalla deyapti, barakalla. 
— Barakallani shunday deydimi? 
— Ha, endi... ular VGIKda o‘qigan-da, VGIKda. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)