Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
8 
Men tag‘in otamizni qidiraman. 
— Otang bozor ketdi, keladi, — deydi onamiz. Men endi onamiz ketidan iyaraman. Onamiz bir 
odim bossa-da, ketidan boraman. 
Onamiz hovuz boradi. Hovuz bo‘yida ayollar bilan gurunglashadi. 
Ayollar biri qo‘yib biri aytadi. 
— Burnog‘i kecha tegirmon oldida ikkita Qizilni bo‘g‘izlab ketibdi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
17
— Ikkita-da gapmi, Hayitkalni jarida besh-oltitasini otib ketibdi. 
— Hay, bir zamonlar bo‘layapti-da. 
Onamiz ko‘zasini suv botirib oladi. Ko‘za yelkalab qaytadi. Yo‘lda ko‘za qo‘yib dam oladi. Men 
yo‘l bosh-adoq olazarak bo‘laman. 
— Otam qani... — deya ingillayman. To‘lib-toshib turmish onamiz cho‘rt yoriladi: 
— Ishtonimni ichida! Eshitdingmi? — deydi. — Manavi ishtonimni ichida! 
Men mana bo‘lmasam deyman-da, ko‘zadagi suvga tupurib qochaman. 
Onamiz ketimdan tosh otib qoladi. 
— Ha, oshingni yeyin sen tentakni, oshginangni yeyin! — deydi. 
Onamiz suvni to‘kib tashlaydi. Tag‘in hovuz yo‘l oladi. 
 
9 
Onamnz meni qarg‘ab-qarg‘ab yotqizadi. 
Men onamiz ro‘molini tortqilay-tortqilay uxlab qolaman. 
Bir mahal eshigimiz g‘ijir-g‘ijir ochilib yopiladi. 
Men ko‘zimni ochgani erinaman. Onamiz tashqarilayapti, deya o‘ylayman. 
O‘n besh-yigirma kunda bir bor shunday bo‘ladi. 
Bir safarida uyqum kelmayin yotaman. 
Onamiz ohista-ohista to‘shakdan turadi. Onamiz oyoq uchida-oyoq uchida ayvonlaydi. 
Ayvon tarafdan shivir-shivir eshitaman. Shivir-shivirda meni otim-da bo‘ladi. 
Gap-so‘zlarni alayna-alayna eshitolmayman. Ammo-lekin ko‘nglim tuyadi: ana shu shivir-shivirchi 
otamiz bo‘ladi! 
— Ota, ota! — deya lik etib turaman. Onamiz ila-chila qaytadi. 
— Ha, nima, nima? — deydi. — Ota? Qani ota? Nima balo, elovrayapsanmi? Yot, uxla, yot! 
Onamiz boshimni silay-silay ketadi. Onamiz boshimga ko‘rpani torta-torta ketadi. 
Men tag‘in ko‘rpadan boshimni olaman. Ko‘zlarimni katta-katta ochaman. Pichir-pichir eshitaman. 
— Meni qizillar yo‘qlamayaptimi? 
— Yo‘g‘-a. 
— Yo‘qlasa, toqqa o‘tinga ketib edi, de. 
— O‘zi qaerda yuribdi? 
— Ishing bo‘lmasin. 
— Nimaga ishim bo‘lmaydi? O‘lik-tirigini bilayin-da. 
— Hayitkalni jarida yotibmiz. 
— Jarda yotadi? 
— Aslida, tog‘da yotamiz. Jarga kechasi kelamiz. 
— Tog‘ qaerda, Hayitkalni jari qaerda. 
— Otni oldida nima degich gap. Tog‘dan Hayrondara enamiz. Hayrondaradan keyin Hayitkalni 
jari-da. 
— Bir o‘zimi? 
— Bir o‘zim qayoqda — o‘nta jigit. O‘zimizdan Rashid bor. Boshqalari boshqa qishloqdan. Hali 
tag‘in ko‘payamiz. Tevarak qishloqlardan jigitlar kelib qo‘shilayapti. 
— Kechasi Hayitkalni jarida nima qiladi-a? Uyginasida, bola-baqraginasi oldiginasida yotsa 
bo‘lmaydimi-a? 
— Dehqonqul! Sen nimani bilasan? Biz el-yurt uchun olishayapmiz. Birovi-da Hayitkalni jaridan 
tirik o‘tolmayapti. O‘tganini-da ko‘raman! 
— Kimni aytayapti? 
— Qizillarni-da, kimni bo‘lardi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)