www.ziyouz.com
kutubxonasi
210
ilhaq Xumkallaga qaradi:
— Qaerga ko‘milganini so‘radimi?
— So‘radi.
— Aytdingmi?
— Bilmayman-ku?
«Ha, bu bilmaydi», deb o‘yladi Kesakpolvon. So‘ng so‘radi:
— Bilsang aytarmiding?
— E, men jinnimanmi? Bunaqa gaplarning birovga aytilmasligini bilaman men.
— Gap bunday: sen Hosilboyvachchaning qaysi qabristonga ko‘milganini bilasan, —
Kesakpolvon shunday deb qabriston nomini aytdi. — Ko‘mishga G‘ilay birga borgan. Sen
o‘shandan eshitgansan. Shu gapni qanaqasiga bo‘lsa ham unga aytasan. Keyin besh-olti
yigit shu qabristonni poylaydi. Qani bilaylik-chi, murda nima uchun kerak bo‘lib qoldi
ekan?
— Qoyillatamiz! — deb tantanali va’da bergan Xumkalla chindan ham bu gapni ishonarli
qilib yetkazdi. Go‘yoki Asadbek Hosilboyvachchaning bu qabristonga ko‘milganini bilib,
«Boshqa mozorga qo‘yish kerak edi», deb so‘kkan emish.
Halimjon bu xabarni kutilmagan muvaffaqiyat deb bilib, kerakli joyga yetkazdi.
Bu uning jiddiy xatosi bo‘ldi.
3
Halimjondan bu xabarni olgan Said Qodirov bir ishonib, bir ishonqiramay o‘ylandi.
O‘ylay-o‘ylay Zohidni chaqirdi.
— Bir-birlariga urush e’lon qilmay turib, o‘zaro urushni boshlab yuborganlari rost
chiqyapti, — dedi u. So‘ng Chuvrindining Moskvaga borib kelgani, Jamshidning paydo
bo‘lgani haqidagi kutilmagan yangilikni aytdi. — Bu yerda g‘alati o‘yinlar bor, iplarni rosa
chigallashtirishgan. Chigalni yechishni boshlashimiz kerak.
Bu Zohidning ko‘nglidagi gap bo‘ldi. Ammo endi chigalni yechish oson emasligini u bilib
turardi. Ayniqsa Jamshidning paydo bo‘lishi muammosi ajab hol edi.
— Sunnatullaevni kuzating. Hamonki, u o‘lmagan ekanmi, demak ikki cho‘ntaklarida
to‘la bahona bor. Meni bir narsa xavotirga solyapti. Bizning odam dastlab
Hosilboyvachcha qaerda ko‘milgani bilan qiziqqanda ularning odami aytmagan. Holbuki,
u ham o‘sha kuni Asadbekning eski hovlisiga yaqin joyda poyloqchilikda bo‘lgan. U
qabristonni uch kundan keyin aytgan. Eng muhimi — gapni o‘zi boshlagan.
— Bizni chalg‘itmoqchi bo‘lgan, demoqchimisiz?
— Chalg‘itishi bir masala. Ikkinchi masala — bizning odamga qarmoq tashlashgan.
Undan shubhalanishgan bo‘lsa-chi? Biz o‘sha qabristonni bossak, shubhalari
tasdiqlanadi. Ana unda odamimizni ayab o‘tirishmaydi.
— Bu turgan gap. Ponani pona bilan chiqaradi, degan gap bor. Agar ular bizni
chalg‘itmoqchi bo‘lsa, biz ham shunday qilaylik.
— Masalan, qanday?
— Masalanmi... Boshqa bir-ikki qabristonni surishtirgan bo‘lamiz-u, ular aytganga
yaqinlashmaymiz.
— Butunlay borilmasa ham shubhali. Uch-to‘rt qabristondan so‘ng u yerga ham o‘tish
kerak. Hozir qo‘lingizda qanday ish bor?
Zohid Botirovning oxirlab qolayozgan «Ish»i haqida qisqacha ma’lumot berdi.
— Qabristonlar bilan o‘zingiz shug‘ullaning. Go‘rkovlarda gap ko‘p.
Bu tashrifdan so‘ng Zohidning ko‘ngli yorishdi. Ko‘chaga chiqqanda osmon o‘yini avjda
Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |