Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
151
— Unda kallangga mixlab ol, Asadga ham borib ayt: bu mening ishim edi. 
Prokuraturadan borganlar menga tegishli odamlar. Agar istasam avra-astarlaringni 
ag‘darib tashlayman. Agar istasam, hammang Butirkada* chiriysan, agar marhamat 
qilsam, ularni ertagayoq chaqirtirib olaman. Xo‘sh, qaysi biri ma’qul? 
— Sizga marhamatli bo‘lish yarashadi, — dedi Chuvrindi jilmayib. 
— Ayyor ekansan. Sen ayt: o‘zingga qaysi biri ma’qul? 
— Uchinchisi. Hamma ishning tinch yo‘l bilan hal bo‘lgani durust. Chunki biz, hammamiz 
bir olamning odamlarimiz. 
— Ha... chiroyli gapirding. Ammo sen «Biz hammamiz jinoyat olamining odamlarimiz», 
deb nazarda tutding, shunday emasmi? Axir hamma bizni jinoyatchi deb hisoblaydi-ku? 
— Umuman olganda shunga yaqinroq, — deb tan oldi Chuvrindi. 
— Senlarning kaltabinliklaring ham shunda. «Biz bir dunyoning odamlarimiz» — qaysi 
ma’noda, bilasanmi? 
— Siz ayting. 
— Biz hammamiz musulmonmiz. Bir qavmdanmiz. Biz bir ota-onaning farzandlarimiz. 
Anovi qizil devor ortidagilarning ota-bobolari bizlarning yurtlarimizni oyoqosti qilishdi, 
mozorlarimizni bulg‘ashdi, qizlarimizni badnom qilishdi. Yana yuz yil, yana ming yil, yana 
qiyomatga qadar shunday qilishmoqchi. Agar mening bobolarim jannatda bo‘lishsa men 
ularning ko‘zlariga ko‘rinishdan uyalib, do‘zaxga qochaman. Men o‘ch olmasdan yashay 
olmayman. Biz kichkina xalqmiz. Bularni butunlay yenga olmaymiz. Lekin biz ularni 
titrab, qo‘rquvda yashashga majbur qilamiz. Bizlarning yurtimizni bosib olgani uchun 
ular bobolarini la’natlab o‘tishlari kerak! Men agar istasam, ertaga Kremlini portlatib 
yuborishim mumkin. Lekin bundan menga nima foyda? Muhimi— ularga so‘zimni o‘tkaza 
olish! Men bunga asta-sekin erishyapman. Buning uchun menga kuch kerak. Buning 
uchun sen aytgan olamning birlashuvi kerak. Hosil shuning tarafdori edi. Lekin sening 
xo‘jayining — eshshakday qaysar, buni istamaydi. U ahmoq qizil devor ichidagilarga 
qulluq qiladi. Men esam ular ustidan hokim bo‘laman, qarab turasan hali. Hosilni senlar 
yo‘q qildilaring. Lekin men senlarga qarshi urush ochmayman. Chunki senlar o‘zbek 
qondoshlarimsan. Bilasanmi, men nima uchun o‘zbekni yaxshi ko‘raman. Chunki 
o‘zbekni ustozim yaxshi ko‘rardi. Bilasanmi, ustozim kim — Akademik!— Xongirey 
shunday deb ko‘rsatkich barmog‘ini faxr bilan havolatdi. — Eshitganmisan? 
— Ko‘rganman. 
— Qaerda? 
— Bek akamnikida. «Farg‘onada bir g‘alva boshlanadigan, aralashinglar», deb kelgan 
ekan. 
— Ha, u shunaqa edi. Burnini siyosatga tiqqan edi, o‘ldi. Uni men ham asrab 
qololmadim. Uch harf* mendan kuchlilik qildi. Sen ajablanma, «Kremlni portlatishni 
o‘ylagan odam ustozini qutqarib qololmadimi?» dema. Kreml — bugunning ishi emas. Bir 
kunmas bir kun portlaydi. Mening qo‘limdan kelmasa, o‘g‘lim, bo‘lmasa nevaram qiladi 
bu ishni. 
Xongirey shunday deb sovub qolgan choydan bir ho‘pladi. Tin oldi. So‘ng gapini davom 
ettirdi: 
— Bir paytlar o‘zbeklar chechenlarga joy bergan, non bergan. Zelixon aytgan: kafanligini 
ham bergan ekan. Shuning hurmatiga senlarga qarshi urush ochmayman. Men katta 
ishlarga qo‘l urayotganimda yonimda ishonchli hamrohlar bo‘lishini istayman. Bilib qo‘y:
senlar to‘dakashliklaring bilan menga hamrohlikka yaramaysanlar. Bu ahvolda senlar 
bir-birlaringni qo‘llamaysan, shuning uchun yigitlaring ham bir-birlariga yelka tutmaydi. 
Hech bo‘lmaganda bir-birlaringni hurmat qilishni bilmaysanlar, kerak bo‘lsa, bo‘riday 
g‘ajiysanlar. Shuning uchun ham katta kuch bo‘la olishlaringga qaramay, mayda kuchlar 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik