Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
212
— Zo‘rrog‘i-da, — dedi Mamatbey. 
— Qaysi biri zo‘r? 
— Bilmayman. 
— Shuni aniqlaysan. U ham zo‘r bo‘lsin, ham bizga itoat etsin — Hosilning o‘rnini bossin. 
O‘yla! 
Mamatbey bosh egib, o‘ylangan bo‘ldi. Keyin yelka qisib «Amr hojamdandir», degan 
ma’noda qaradi. 
— Men Mahmudbeyga Asadning o‘rniga sen bo‘lasan, dedim. U bir oz noz qildi. Lekin 
men bunaqa nozlarga ishonmayman. Hali taxtdan voz kechadigan ahmoq dunyoga 
kelmagan. Yuragiga cho‘g‘ solganman. Ikkinchi cho‘g‘ni sen Gaydarga solasan. Ana endi 
ikkisi olishsin. Aqllisi, zo‘ri qoladi. Bizga o‘shanisi kerak. 
...Yarim kechada Kesakpolvon uyiga kelgan Mamatbeyning asosiy vazifasi shu — 
bo‘lajak taxt egasi qalbiga cho‘g‘ solish edi. Aslida bunda cho‘g‘ emas, to‘g‘rirog‘i, olov 
mavjud edi. Mamatbey endi bu olovga moy sepib alanga oldirmog‘i darkor. 
— Mahmudbey Maskovdan qanday gap olib keldi?— Mamatbey shu savolni berib, 
ayyorona kulimsiradi. 
— U Xongireyning sovg‘asini olib keldi, — dedi Kesakpolvon, gapni qisqa qilib. 
— Asadbeyning sog‘lig‘i qalay? 
— Yaxshi, — Kesakpolvon shunday deb ajablandi. 
— Bu kasal yomon... oxiri olib ketadi... 
— Nima deyapsiz? 
— Rakning davosi yo‘q. 
— Rak deb kim aytdi sizga? 
— Kim aytishi mumkin? Ha, yana bir savol: Asadbey nima sababdan Hosilbeyni otdi, 
bilmaysanmi? 
— Asadbek otmadi. 
— Senga yolg‘on gapirish yarashmaydi. Asadbeyning o‘rniga o‘tiradigan odam haqgo‘y 
bo‘lishi kerak. 
— Haqgo‘y deng... Bitta donishmand aytgan ekan: «Agar ro‘parangdan zaharli ilon bilan 
haqgo‘y chiqib qolsa, avval haqgo‘yni o‘ldir». 
— Biz unday donishmand emasmiz. Biz oddiy odamlarmiz. Haqgo‘ylarni yaxshi ko‘ramiz. 
— Haqiqat shuki, o‘sha kuni men boshqa yoqda edim. 
— Bilishimizcha, Hosilni sen ko‘mibsan? 
— Kim aytdi? 
— Kim aytishi mumkin? — deb jilmaydi u. — Umuman savob ish qilgansan. Musulmonni 
ko‘mib qo‘ygan yaxshi. 
— Shu gaplarni... Mahmud aytdimi? 
— Aytmaganida... Jamshidbey ikkita kallani ko‘tarib kelgan bo‘lardi. G‘ilay sadoqatliroq 
ekan, churq etmadi. Senlar o‘rgatgan gapni to‘tiqushday takrorlayverdi. 
— Bu gaplarni nima uchun menga aytyapsiz? 
— Xongirey Asadbey o‘rnida seni ko‘rmoqchi. Mahmudbeyda shunday harakat borligi 
bizga ma’lum. Lekin u eplay olmaydi. Asadbeyning eng yaqin odami — sensan. Biz 
senlarning ishlaringizga aralashmaymiz. O‘zlaring hal qillaring. Men «lalayib o‘tirib, 
o‘ljani og‘zingdan oldirma!» degani atayin keldim. 
Kesakpolvon uning kelishidan maqsadini sezganday bo‘ldi. Shu bois o‘smoqchilab 
so‘radi: 
— Agar yordamingiz kerak bo‘lsa-chi? 
— Biz — qardoshlarmiz, — dedi Mamatbey. 
Kesakpolvon kelajakda nima bo‘lishi bilan ishi yo‘q, bugun hamnafas topilganidan 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik