Microsoft Word shaytanat2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
219
— Osonmas...— dedi Asadbek.— Lekin tinchitish shart! Boshqa yo‘l yo‘q. Faqat... isini 
chiqarmay tinchitish chorasini topish kerak. Hozircha arqonni uzunroq tashlaylik-chi. Bir-
ikki tsisterna yuborganimizdan keyin o‘zi ham g‘imirlab qolar. O‘shanda shartta 
bo‘g‘amiz. Men uni chaqirmayman, o‘zi kelsin... 
2 
 
Osmonni balo bulut qoplagan, tepasidan qayg‘u yomg‘iri tomchilab, hovlisida tashvish 
alaflari ko‘kara boshlagan odam dardini kimga aytsin? Asadbek keyingi haftalar ichi ana 
shu holga tushdi. U ba’zan o‘zini qorong‘u jarlik ichida his etar, bu jarlikda abadul-abad 
qolib ketadiganday vahima bosardi. Biroq u vahima quli bo‘lib qolmadi. Bu jarlikdan 
chiqishga o‘zida kuch topdi. Dardi oddiy shamollashmasligini bilganida, bir cho‘kay dedi-
yu, qaddini rostlab oldi. U tanish tabibga uchrashib haqiqatni aytishini talab qildi. 
Asadbekka bunday bedavo xastalik bilan uzoq yashash mumkin emasligi ayon edi. Ayni 
choqda, o‘limidan so‘ng xonadonida hayot davom etajagini ham yaxshi anglar, o‘zidan 
so‘ng kechajak bu hayotning munavvar bo‘lmog‘ini istardi. Misqollab yiqqanini 
botmonlab sovurilishiga yo‘l qo‘ya olmasdi. Haqiqatni bilgach, endigi hisobli kunlarida 
nima qilishi lozimligini o‘ylay boshladi. Birinchi galda, Manzurani o‘g‘illari yoniga 
jo‘natishni tezlatishi kerak edi. Xuftondan so‘ng u Chuvrindini chaqirtirdi. 
Chuvrindi darrov yetib keldi. Asadbek mehmonxonada edi. Kuzning salqini ta’sir etib, uy 
derazalarini ham yopib olgandi. Chuvrindini Manzura qarshilab, past ovozda: 
— Mahmudjon, akangizni tuzukroq do‘xturga ko‘rsating. Balg‘am tashlashlari yaxshi 
bo‘lmayapti-da,— dedi. 
Chuvrindi: 
— Ko‘rsatyapmiz, Xudo xohlasa, tuzalib ketadilar,— deb mehmonxona sari yurdi. 
Ichkari kirib, Asadbekning qarshisiga o‘tirdi. Asadbek unga sinov nazari bilan tikilib 
qoldi. 
— Mahmud, Krasnoyarda mazam qochganida bilganmiding buni? 
Chuvrindi javob bermay, ko‘zini olib qochdi. 
— Yashirma. Sen bilibsan, boshqalar bilmasin. 
— Do‘xturlar gapiraveradi. Kasalxonada yotib davolanish kerak. 
— Yo‘q. Kasalxonaga yotsam, dunyoga ovoza bo‘ldi, degan gap. To‘g‘ri aytasan, balki 
unaqa kasalmasdir, Xudo biladi. Lekin yurakda g‘ulg‘ula bor. Shuning uchun ba’zi 
omonat gaplarni aytib qo‘yishim kerak senga. 
— Yomon nafas qilmang. 
— Gaplarimni eshit: sen menga begona emassan, ukamsan. O‘g‘illarim-jiyanlaring. 
Ularning o‘qishi chala qolmasligi kerak. Kennoyingni tezroq jo‘nat. 
— Siz-chi? 
— Meni qo‘ya tur. Tillani ko‘paytir. Kennoying belni baquvvat qilib borsin. Agar menga 
bir gap bo‘lsa, xabar bermaysan, o‘sha yoqda uzoqroq turaversin. Men senga 
ishonaman, lekin Haydar akangdan xavotirdaman. U xomkalla qovun tushirib qo‘yishi 
mumkin. O‘zi o‘ziga xon bo‘lsa, yo qamalib ketadi, yo itday o‘lim topadi. U ahmoq sening 
gapingga kirmaydi, sen uni boshqara olmaysan, bilaman. Ikkalang ikki qo‘chqor bo‘lib 
suzishsang — tamom! 
Asadbek unga tikilib olib gapirar, Chuvrindi esa boshini egib jimgina tinglardi. Moskvada 
ekanida, tibbiy xulosalarni yirtib tashlaganida yuragida umid bor edi. Bu yerdagi 
tabiblarning gaplari ham o‘sha xulosaga mos kelgach, yuragiga vahima oraladi. Uni 
haqiqatdan xabar topgan Asadbekning holati tashvishga solardi. Asadbekning o‘zini bu 
qadar dadil tutishini o‘ylamagandi. Ikkinchi katta tashvishi Asadbekdan so‘ng 

---

Shaytanat (2-kitob). Tohir Malik